موضوع: زيارت جامعه
تاريخ پخش: 16/01/80
بسم الله الرحمن الرحيم
«الهي انطقني بالهدي و الهمني التقوي»
1- زيارتنامه ائمه و سابقه آن
بينندگان بحث را غروب عاشورا مي‌‌بينند و بايد بگويم خدا قبول كند. بحث ما نگاهي به زيارت جامعه است و چند نكته:
الف: اهلبيت پيامبر اكرم(ص).
ب: زيارت آنان
ج: نگاهي به فضائل آنان و زيارت جامعه
زيارت كار ارزشمندي است كه از اول تاريخ اسلام به زيارت بزرگان مي‌‌رفته‌‌اند و شيعه و سني هم يكسان هستند به غير از يك گروه منحرف بنام وهابي كه به زيارت رفتن اشكال مي‌‌كنند و هر كس مي‌‌ميرد، انگار چوب و خاك است و آنها ادعاي موحد بودن كرده و بقيه را مشرك مي‌‌دانند و با كمال تأسف بخشي از آنها در مكه و مدينه هستند.
2- وهابي‌‌هاي منحرف
خودم در مدينه ديدم كه زائر ايراني رفت ضريح رات ببوسد او گفت: چرا آهن را مي‌‌بوسي؟ او در جواب گفت: من كه براي آهن بودن نمي‌‌بوسم. بلكه درب خانه ما كه آهن است نمي‌‌بوسم ولي اين آهني است كه كنار پيامبر(ص) است و فرق مي‌‌كند. ما جلد قرآن را مي‌‌بوسيم نه به خاطر چرم، مي‌‌بوسيم چون جلد قرآن است به احترام آن. ولي اين مقدار نمي‌‌دانند، مي‌‌گوييم چرا بر قبور ائمه بقيع حداقل يك سنگ نيست، مي‌‌گويد: اين شرك است مي‌‌گوييم: اگر روي قوطي شكر بنويسيم اين قوطيِ شكر است آيا شرك است؟
اينها فكرشان منحرف است، ولي خداوند رحمت كند علامه امين راي در كتاب «الغدير» بحثي دارد بنام «زيارت» كه من خلاصه آن را براي شما مي‌‌گويم: فرد منحرفي پيدا شد بنام «ابن تيمييه» گفت: كسي به زيارت نبايد برود، كه تمام فرقه‌‌ها از مالكي و شافعي و حنبلي، شيعه كه جاي خود دارد بر عليه او كتاب نوشتند. و «ذهبي» نامه‌‌اي به او نوشت و او را توبيخ كرد. خداوند هم در قرآن زيارتنامه مي‌‌خواند:
آيا السلام عليك يا رسول‌‌الله شرك است؟ فرموده «سَلامٌ عَلى نُوحٍ فِي الْعالَمينَ» (صافات/79). «سَلامٌ عَلى مُوسى وَ هارُونَ» (صافات/120)، «سَلامٌ عَلى إِبْراهيمَ» (صافات/109) خلاصه: زيارت پيامبر و امام زاده و بزرگان عين توحيد است. چون ما 209 مرتبه در قرآن براي شرك «دُونِ اللَّهِ» داريم، يعني ضّد خدا، ولي اگر ما رو به امام حسين(ع) كرده كه او در راه خداست اين كه شرك نيست. اگر مي‌‌بوسم براي اينكه كتاب خدا، مسجد خدا و پيامبر خداست و چيزي كه رنگ داشته باشد شرك نيست.
علامه اميني(ره) نام 254 نفر را مي‌‌برد كه از پيامبر(ص) نقل كرده: كه هر كسي مرا در مدينه پس از مرگ ممات زيارت كند مثل اين است كه مرا در زمان حيات زيارت كرده. و اگر كسي مكه رود و قبر پيامبر(ص) در مدينه را) زيارت نكند جفا كرده چون بحث غروب عاشورا پخش مي‌‌شود:
توحيد نيز به شهادت است، گويند: اگر كسي مدينه نرود و فقط مكه برود، جفا كرده، مكه بدون مدينه و مدينه بدون احد جفاست. در بين زيارات بهترين زيارت، زيارت جامعه است. علاّمه مجلسي(ره) مي‌‌فرمايد: «أصح الزيارات سندا و أعمها موردا و أفصحها لفظا و أبلغها معنى و أعلاها شأنا» (بحارالأنوار/ج99/ص143) يعني از هر جهت زيارت جامعه بهترين زيارات است. و حدود صد نفر از علما مثل مجلسيِ اول و دوم شرح بر آن نوشته و كدام زيارت چنين است، زيارت مهمي است كه اولين جمله آن اين است كه: «السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا أَهْلَ بَيْتِ النُّبُوَّةِ» (منلايحضره الفقيه/ج2/ص609) پيامبر(ص) فرمود: «أَحِبُّوا أَهْلَ بَيْتِي لِحُبِّي» (عللالشرائع/ج1/ص139) به خاطر من اهلبيت مرا دوست داشته باشيد.
از كنزالعمال پيامبر(ص) : هر كس به اهل بيت من خيري رساند من روز قيامت جبران مي‌‌كنم. روز عاشورا به اهل بيت پيامبر(ص) چه كردند؟ در صورتي كه فرمود: اگر كسي خيري رساند: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): «مَنْ صَنَعَ إِلَى أَحَدٍ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي يَداً كَافَيْتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ» (كافي/ج4/ص60)
حديث: اگر كسي اهل بيت(ع) را دوست داشت خدا را شكر كند بر نعمت اول. سؤال شد: نعمت اول چيست؟ فرمود: اينكه حلال زاده است.
حديث داريم كه از اهل سنت در كنز العمال است. هركسي اهل بيت مرا اذيت كند خدا را اذيت كرده.
حديث از بحار است. هركسي اهل بيت را دوست نداشته باشد گرچه عمري روزه و شبها به عبادت بيدار باشد. قبول نيست. علي(ع) فرمود: ما اهلبيتي هستيم كه احدي با ما قياس نمي‌‌شود. «نَحْنُ أَهْلَ الْبَيْتِ لَا يُقَاسُ بِنَا أَحَدٌ» (نهج الحق/ص253)
حديث: بهشت حرام است بر كسي كه اهلبيت(ع) را بكشند، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): «حُرِّمَتِ الْجَنَّةُ عَلَى مَنْ ظَلَمَ أَهْلَ بَيْتِي وَ عَلَى مَنْ قَاتَلَهُمْ وَ عَلَى الْمُعِينِ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى مَنْ سَبَّهُمْ أُولئِكَ لا خَلاقَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ وَ لا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَ لا يَنْظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لا يُزَكِّيهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ» (عيون أخبارالرضا/ج2/ص34)
حديث: حرام است بهشت بر كسي كه اهلبيت مرا ناسزا بگويد، بعد اين آيه را تلاوت فرمود كه: «أُولئِكَ لا خَلاقَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ وَ لا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَ لا يَنْظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لا يُزَكِّيهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ» آنها در آخرت هيچ بهره‌‌اي ندارند و خداوند نه با آنها حرف مي‌‌زند و نه به رحمت نگاه مي‌‌كند و عملشان رشدي ندارد، و براي آنها عذابي دردناك است.
حديث: پيامبر(ص) فرمود: هر كس با صداقت اهلبيت مرا دوست داشته باشد فرداي قيامت بر صراط پايش نمي‌‌لغزد.
حديث: اول چيزي كه در قيامت از آن سؤال مي‌‌كنند از اهلبيت(ع) است.
3- سلام در قرآن و روايات
كلمه «سلام» قبل از اسلام هم بوده ولي كَم، ولي «سلام» درود رسميِ اسلام است،
«سلام» يعني: دور باش از آفتهاي ظاهري و باطني
«سلام»: اسم خداوند است كه در قرآن هم آمده «السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ» (حشر/23) يعني خداوند از هر عيب و نقصي بدور است.
«سلام عليكم» يعني از جانب من هيچ خطري متوجه شما نيست، در سلامت باش.
سلام: تهيت خداوند است كه مي‌‌فرمايد: «سَلامٌ عَلى نُوحٍ»
داستان: من مطلبي را براي زائران در مدينه گفتم خيلي گريه كردند كه خداوند به پيامبر مي‌‌فرمايد:
(زائراني كه به مدينه مي‌‌آيند به آنها سلام كن زوار توست و سلام كردن بر آنها بر تو واجب است)
«وَ إِذا جاءَكَ الَّذينَ يُؤْمِنُونَ بِآياتِنا فَقُلْ سَلامٌ عَلَيْكُمْ» (انعام/54)
هر كس مي‌‌رود به مدينه قبل از اينكه به آن حضرت سلام كند، آن بزرگوار به او سلام مي‌‌كند.
حضرت مهدي(ع) همچنين است كه توجه او جلب مي‌‌شود به گفتن: السلام عليك يا مهدي
امام زمان(ع) هم «فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْها» (نساء/86) قرآن مي‌‌فرمايد: هر كس سلام كرد شما در جواب سلام گرم بدهيد.
آن حضرت هم در جواب مي‌‌فرمايد: و عليكم السلام. توجه او مشكل شما را حل مي‌‌كند.
حديث: اگر مي‌‌خواهيد دعايتان مستجاب شود قبل از آن يك صلوات و سلام به پيامبر(ص) بده، بعد دعا كن.
به بهشت مي‌‌گويند: «دارُ السَّلامِ»، «لَهُمْ دارُ السَّلامِ عِنْدَ رَبِّهِمْ» (انعام/127)
مؤمنين و فرشتگان به همديگر سلام مي‌‌كنند: «وَ تَحِيَّتُهُمْ فيها سَلامٌ» (يونس/10).
چرا در حرم امام حسين نماز درست است؟ نماز چهار ركعتي يعني آنجا خانه توست، براي همه ما خانه ساخته، و آنجا هم كه علي(ع) شهيد شده نماز چهار ركعتي است و مكه و مدينه همه خانه ماست.
خانه الوهيت مكه، خانه نبوت مدينه، خانه ولايت كوفه، و خانه شهادت كربلا
خاك خوردن حرام است ولي لب زدن به خاك امام حسين(ع) حلال،
حديث: براي تبرك به هنگام تولد نوزاد تربت آن حضرت را بر لبانش بكشيد.
داروي اول: اخلاص و حواس جمعي، اگر نبود
داروي دوم: نافله خواندن، اگر حال آن هم نيست
سوم: تربت و مهر و خاك امام حسين(ع) باعث قبولي آن است.
خداوندا به حق حسين و مادرش و پدرش و جدش و بچه‌‌هايش(ع)، زيارت با معرفت امام حسين(ع) و پدرش و برادرش و جدش و مادرش را نصيب همه آرزومندان بفرما.
خداوندا: آن به آن بر عذاب كساني كه جزو قاتلين امام حسين(ع) و مادرش زهرا و پدرش و اولادش بودند بيفزا.
خداوندا: به آبروي امام حسين(ع) قسمت مي‌‌دهيم كشور و رهبر و دولت و جوانان و نسل و ناموس از همه مهمتر عقائد و افكار و دين مار ا حفظ بفرما.
خداوندا: شر اشرار به خودشان برگردان.
خداوندا: شب شام غريبان با اينكه حضرت زينب(س) با اينكه اين همه داغ ديد نه تنها نماز واجب كه نماز شبش را هم خواند ولي پايش لرزيد و رمقي نداشت نشسته خواند،
خدايا دختران و پسران ما را مزه عبادت را به همه آنها بپشان و ما را اهل نماز و تقوا و اهل ولايت و اخلاص.
«والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته»
