استعاذه

موضوع: استعاذه
تاريخ پخش: 74/09/09

بسم الله الرحمن الرحيم

1- شهر را زيبا كنيم و به فكر پيشرفت باشيم
فرهنگسراهايي که براي عموم مردم درست مي‎شود، اصل کار، کار خوبي است، منتها هر کار خوبي ممکن است عوارض خوبي هم نداشته باشد و نقصهايي هم داشته باشد. کشتارگاه تهران، گوسفندهايي که کشته مي‎شود، بوي خون، بوي فضولاتشان مردم منطقه را اذيت مي‎کرد. يا مثلاً باغ وحشي بود در تهران خانه‎هايي که کنار باغ وحش بودند واقعاً در عذاب بودند، اين محيط زيست در اسلام خيلي به آن عنايت شده. حتي روايت داريم امام زمان(عج) ظهور مي‎کند هر خانه‎اي که ناودانش افقي است و آب سر مردم بريزد آن ناودان را خراب مي‎کند. بعضي از تغييرات بايد بشود، کشور امام زمان(عج) بايد قشنگ باشد. ما دو رقم زينت داريم: زينت بيروني همين بلوار، اتوبان. گل، نظافتهايي که به آن مي‎رسيم، يک زينت دروني هم داريم. قرآن مي‎فرمايد که: «إِنَّا جَعَلْنا ما عَلَى الْأَرْضِ زينَةً لَها» (كهف/7) اين گل و بلبل و آبشار و دره اينها زينت زمين است، اما زينت انسان «وَ لكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإيمانَ وَ زَيَّنَهُ في‌ قُلُوبِكُمْ» (حجرات/7) زينت انسان اراده و ايمان و علم اوست. يک جوان زيبا، جواني نيست که زنجيري طلا به گردن دارد اگر زيبايي به زنجير طلا باشد انسان 16 تا گردنبند مي‎اندازد تا 16 بار زيبا باشد. زينت جوان اين است که تجديد نشود، جواني که 32 تا تجديدي دارد، کمبود اين را با انداختن زنجير طلا به گردن مي‎خواهد جبران کند.
امام هفتم مي‎فرمايد: آدمهايي که از لحاظ لباسي خود را زينت مي‎کنند اين از درون کمبود دارد و مي‎خواهد مردم نگاهش کنند. در کاشان بعضي از جاهايش هنوز برق نبود کسي که مي‎خواست در تاريکي راه برود، مي‎خواند، مي‎خواست ترسش را با خواندن رفع کند. ماشينهايي که خيلي خراب است مي‎آيند پشت ماشينش مي‎نويسند برچشم بد لعنت، بابا کسي تو را چشم نمي‎کند هر مشکي که صدا مي‎دهد معلوم است كه آب کم در آن است.
کارهايي که شده خوب است دست مسئولين درد نکند ما بايد يک قدم جلو برويم. نبايد دو روزمان مثل هم باشد. اميرالمؤمنين(ع) فرمود: هر کس دو روزش مثل هم باشد باخته است. حضرت فرمود: هر شبي که مي‎روم بخوابم يك کلمه اضافه بايد ياد گرفته باشم و اگر شبي بخوابم و در آن روز چيزي ياد نگرفته باشم «لَمْ يُبَارَكْ» آن روز، براي من برکت ندارد.
درقرآن يک آيه داريم هيچ وقت متوقف نشويد، آب راکد مي‎گندد. «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا آمِنُوا» (نساء/136) شما که ايمان داريد برويد يک قدم ايمانتان را جلو ببريد. به پيغمبر(ص) مي‎گويد نگو من فارغ التحصيل شدم «وَ قُلْ رَبِّ زِدْني‌ عِلْماً» (طه/114) تو هم بايد علمت زياد باشد.
امروز به مسئولين فرهنگسرا گفتم، اينجا به چند تا موزه احتياج دارد.
1- ما موزه سنگها داشته باشيم، در يکي از کشورهاي غربي رفتم به من گفتند در آنجا به فلان جا برو. 6 نفر شديم چند ساعت روي پا ايستاديم خسته شديم، 18 هزار رقم سنگ بود و بسياري از اين سنگها در ايران هست. ما احتياج داريم اين سنگها و نمونه‎هايش را در قفسه بگذاريم و بچه‎ها در ايام تعطيل بيايند و با انواع سنگها آشنا بشوند اين يک سرگرمي ‎باشد. موزه کساني که در مسابقات بين المللي قرآن و يا در علوم برنده شدند، عکسهايشان در آنجا باشد. بهترين شاعرهاي ايران با بهترين شعر، موزه داشته باشيم، يک وقت تلويزيون نشان مي‎داد مشهد اردهال کاشان يک مراسم قاليشويي دارد، شاه چراغ چه هست؟ امامزاده‎هاي معتبر، ابن بابويه، بله کنار عبدالعظيم است. اصلاً خود حضرت عبدالعظيم چه کسي هست؟ حديث داريم هر کس اين امامزاده را در ري زيارت کند، ثواب زيارت کربلا دارد. آخر اين کي هست که ثواب زيارتش، زيارت کربلا دارد؟ از کشورهاي مختلف به زيارت آن مي‎آيند و بعضي‎ تهرانيها سال مي‎آيد وبه زيارت آن نمي‎روند. يک بيوگرافي باشد.
يک موزه باشد مخصوص قاليها، جاجيم‌ها، صنايع دستي. فرهنگسرا بايد طوري باشد يک کسي که وارد مي‎شود بيرون نرود جز اينکه يک قدم به علمش اضافه بشود. موسيقي علم را زياد نمي‎کند اگر حلالش باشد خاصيتي ندارد حرامش که حرام است. مردم شمال همه امکانات تفريحي در خانه‌هايشان هست اين جنوب كشور است که فقيرش بيشتر است، امکاناتش کم است، خلافشان بيشتر است، آمارشان بيشتر است، نيازشان بيشتر است.
بعضي‎ها هستند که در خانه‌هايشان اشياي عتيقه‎اي هست که دلشان نمي‎خواهد بفروشند، اين را مي‎شود يک موزه‌اي درست کرد حفاظت شده و افرادي يک چيزهايي دارند واقعاً يک هنر است اين را بياورند تا مردم ببينند و مالکيتش مال صاحب خودش باشد ودولت اين را برايش حفظ کند. امانت بدهد يا اجاره بدهد. يک چيزهايي هست که اگر مردم اينها را در اختيار ديگران قرار بدهند رشد امت بالا مي‎رود. غرور مردم ايران بالا مي‎رود. يک مسئله‌اي که همه نياز دارند، مسئله پناهندگي است، يک چيزي هست که همه نياز دارند مثلاً يک بچه‎اي مي‎گويد مامان به مادرش پناه مي‎برد، بزرگ مي‎شود به پرچم آمريکا پناه مي‎برد، يکي از اين کشورهاي ذليل و ترسو مي‎گفت من پرچم آمريکا را روي کشتي خودم مي‎زنم در سايه پرچم آمريکا کشتي‌هايم را حرکت مي‎دهم. اصلاً به چه کسي پناه ببريم؛ معني عربي آن «اَعُوذُ» پناه مي‎برم.
2- پناهندگي فطري است
1- پناهندگي فطري است. حديثهاي زيادي داريم که اين پناهندگي به سوي يک چيزي خوب راهنمايي شود. قرآن مي‎گويد: «وَ أَنَّهُ كانَ رِجالٌ مِنَ الْإِنْسِ يَعُوذُونَ بِرِجالٍ مِنَ الْجِنِّ» (جن/6) بعضي‌ها به جن پناهنده مي‎شوند، بعضي‌ها به فال و فالگير، سيگار، مشروبات الکلي، قرص خواب، خودکشي پناهنده مي‎شوند. هنر اين است به چه کسي پناهنده مي‎شويم. در پناهندگي لفظ کافي نيست بگويد: «اَعُوذُ» با عمل بايد پناهنده بشود. وقتي بمباران مي‎شود همه‎اش نمي‎گويد: «اَعُوذُ» مي‎رود در پناهگاه يعني واقعاً هستي را بند به خدا کنيم: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم» يعني من بي نهايت کوچکم، عاجزم. پهلوانهاي ما از ترس پشه مي‎روند در پشه بند. دانشمندهاي ما به يک سلول بند هستند و اين سلولها از کار بيفتد همه چيز که ياد گرفته از يادش مي‎روند با يک تکه گوشت حرف مي‎زنيم، با يک استخوان مي‎شنويم، به هوا بنديم، انسان گردن کلفت، عاجزترين موجودات است. نياز به پناه بردن هست.
راجع به پناه بردن چند تا خطر است گاهي پناه مي‎بريم به يک چيزي که آن هم از ما عاجزتر است. آدم به يک مو بند باشد و آن هم خودش عاجز است. قرآن مي‎گويد به چه کسي پناه مي‎بريد. در سوره عنکبوت هست که مي‎گويد: بشر به هر کس متوسل بشوي، قدرت او مثل تار عنکبوت است، بعد مي‎گويد: «وَ إِنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنْكَبُوتِ» (عنكبوت/41) تار عنکبوت شل است. بعضي‎ها به شاه پناه مي‎برند. مثلاً پسر عمه من غلام ناصر الدين شاه بوده، خود شاه به نود کشور پناهنده شد اما ديد وقتي که خدا اراده كند نود کشور، نود رئيس جمهور او را نجات ندادند. به خدا پناه ببريم. شروع سه قسم است: 1- خطرات، خطرات دروني.
3- خطراتي كه انسان را تهديد مي‌كند
2- خطرات بيروني. خطرات طبيعي. اما خطرات دروني «اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ نَفْسٍ لَا تَشْبَعُ وَ مِنْ قَلْبٍ لَا يَخْشَعُ وَ مِنْ عِلْمٍ لَا يَنْفَعُ وَ مِنْ صَلَاةٍ لَا تُرْفَعُ» (البلدالأمين/ ص‌19)، «اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ قَلْبٍ لَا يَخْشَعُ وَ عَيْنٍ لَا تَدْمَعُ وَ صَلَاةٍ لَا تُقْبَل‌» (تهذيب‌الأحكام/ ج‌6/ ص‌35) پناه مي‎برم از نمازي که قبول نشود. حديث داريم اگر سر نماز حواست جمع نباشد، آن قسمتي که حواست نبوده قبول نيست. اگر نمي‎تواني حواست را جمع کني، نافله بخوان لااقل با مهر کربلا بخوان. اين هم نماز خوان ردي است. «وَ أَعُوذُ بِكَ يَا رَبِّ مِنْ نَفْسٍ لَا تَشْبَعُ وَ مِنْ قَلْبٍ لَا يَخْشَعُ وَ مِنْ دُعَاءٍ لَا يُسْمَع‌» (كافي/ ج‌2/ ص‌585) دعاي بي اثر، دعايي که من هر چه مي‎گويم خداوند گوش نمي‎دهد. سؤال چرا ما دعا مي‎کنيم. خداوند گوش نمي‎دهد جواب: چون شما گوش نمي‎دهي.
يک آيه داريم: «أَوْفُوا بِعَهْدي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ» (بقره/40) شما به پيماني که بسته‎ايد وفادار باشيد تا من هم وفادار باشم. افرادي که دعاهايشان مستجاب مي‎شود، افرادي هستند كه فرمان خداوند را اطاعت کرده‎اند و خداوند مستجاب مي‎کند اين آقا نماز نمي‎خواند، دروغ مي‎گويد، فحش هم مي‎دهد، نگاه بد مي‎کند. بعد مي‎گويد حَلَش کن. مگر خدا کارگر تو است. خدا به تو گفت تو گوش دادي تا او هم گوش دهد؟ پناه مي‎برم از دعا «وَ أَعُوذُ بِكَ يَا رَبِّ مِنْ نَفْسٍ لَا تَشْبَعُ وَ مِنْ قَلْبٍ لَا يَخْشَعُ وَ مِنْ دُعَاءٍ لَا يُسْمَع‌» پناه مي‎برم از اينکه زمان را از دست بدهم «أَعُوذُ بِكَ» پناه مي‎برم به خدا «أَعُوذُ بِجَلَالِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ أَنْ يَنْقَضِيَ عَنِّي شَهْرُ رَمَضَانَ أَوْ يَطْلُعَ الْفَجْرُ مِنْ لَيْلَتِي هَذِهِ وَ لَكَ قِبَلِي ذَنْبٌ أَوْ تَبِعَةٌ تُعَذِّبُنِي عَلَيْهِ» (كافي/ ج‌4/ ص‌160) پناه مي‎برم که فرصت را از دست بدهم و بخشيده نشوم، جوانيش را از دست داد.
4- چگونه مردن از ديدگاه امام علي
اميرالمؤمنين(ع) وضع جان کندن را در نهج البلاغه توضيح مي‎دهد. مي‎فرمايد انسان اول که مي‎ميرد روح از پا جدا مي‎شود کم کم بالا مي‎آيد و انسان اطرافيان را مي‎بيند و حرفهايشان را هم مي‎شنود، عقلش هم کار مي‎کند ولي دست و پايش از کار افتاده است. آن دقيقه آخر فکر مي‎کند: «يُفَكِّرُ فِيمَ أَفْنَى عُمُرَهُ» (نهج‌البلاغه، خطبه 109) فکر مي‎کند عمرش را در چه فاني کرد آيا بهتر از اين نمي‎توانست باشد؟ «أَعُوذُ بِكَ مِنْ قَلْبٍ لَا يَخْشَعُ وَ مِنْ نَفْسٍ لَا تَشْبَعُ وَ عَمَلٍ لَا يَنْفَع‌» (إقبال‌الأعمال/ ص‌487) پناه مي‎برم از بيهوده‎کاري مثل جوانها يک زنجير مي‎خرند کلي اين طرف و آن طرف مي‎چرخانند. بعضي زن و مرد با کار بيهوده خودشان را مريض مي‎کنند. آقا يک شيشه آبغوره يک نفس بخورم چقدر پول به من مي‎دهي مثلاً اگر اين کار را بکني چه مشکلي را حل مي‎کني. چند مي‎دهي بپرم. نه تنها اين خودش را حرام کرده، جامعه را نيز حرام کرده است.
پيروي از هوسها بعضي کارها کيفي دارد اما بعد از آن آتش است. اميرالمؤمنين مي‎فرمايد: «لَا خَيْرَ فِي لَذَّةٍ بَعْدَهَا النَّارُ» (من‌لايحضره‌الفقيه/ ج‌4/ ص‌392) شما اگر بدانيد از يک چراغ قرمز رد بشويد اما بعد از آن دو هزار تومان جريمه است خب اين کار را نمي‎کني. گاهي مي‎داني يک قاشق هم بخوري دو ماه بيچاره مي‎شوي نمي‎کني. حديث داريم اگر کسي گناه بکند بگويد اين چيزي نيست خدا نمي‎بخشد اما اگر گناه بزرگ بکند و بعدش ناراحت باشد و شرمنده باشد و عذرخواهي بکند خدا مي‎بخشد. اگر من اين گچ يک مثقالي را پرت کنم توي صورت شما بگوئيد چرا اين کار را کرديد؟ شما براي هميشه از من ناراحت مي‎شويد ولي اگر يک وزنه يک کيلوئي ندانسته به شما بخورد و بگويم آقا ببخشيد نمي‎دانستم شما مي‎بخشيد و ناراحت نمي‎شويد.
مديريت بد: «اللَّهُمَّ إِنيِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَيَجَانِ الْحِرْصِ، وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ، وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ، وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ، وَ قِلَّةِ الْقَنَاعَةِ، وَ شَكَاسَةِ الْخُلُقِ، وَ إِلْحَاحِ الشَّهْوَةِ، وَ مَلَكَةِ الْحَمِيَّةِ (2) وَ مُتَابَعَةِ الْهَوَى، وَ مُخَالَفَةِ الْهُدَى، وَ سِنَةِ الْغَفْلَةِ، وَ تَعَاطِي الْكُلْفَةِ، وَ إِيثَارِ الْبَاطِلِ عَلَى الْحَقِّ، وَ الْإِصْرَارِ عَلَى الْمَأْثَمِ، وَ اسْتِصْغَارِ الْمَعْصِيَةِ، وَ اسْتِكْبَارِ الطَّاعَةِ. (3) وَ مُبَاهَاةِ الْمُكْثِرِينَ، وَ الْإِزْرَاءِ بِالْمُقِلِّينَ، وَ سُوءِ الْوِلَايَةِ لِمَنْ تَحْتَ أَيْدِينَا» (صحيفه سجاديه/ دعاى‌8) پناه مي‎برم به خدا از مديريت بد، يعني نتوانم از امکانات موجود به نحو احسن استفاده کنم. مدير کيست؟ البته فرق مي‎کند بين مدير و رهبر. مدير به کسي مي‎گويند که مؤسسه را اداره مي‎کند امام کسي است که علاوه بر اداره مردم را يک قدم جلوتر ببرد. مدير خوب آن است که علاوه بر کارهاي بيمه و بازنشستگي و سلف سرويس و… کارهاي ديگري مثل نماز خواندن کارمندان و مسائل فرهنگي توجه داشته باشد.
«اللَّهُمَّ إِنيِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَيَجَانِ الْحِرْصِ، وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ، وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ، وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ، وَ قِلَّةِ الْقَنَاعَةِ، وَ شَكَاسَةِ الْخُلُقِ، وَ إِلْحَاحِ الشَّهْوَةِ، وَ مَلَكَةِ الْحَمِيَّةِ (2) وَ مُتَابَعَةِ الْهَوَى، وَ مُخَالَفَةِ الْهُدَى، وَ سِنَةِ الْغَفْلَةِ، وَ تَعَاطِي الْكُلْفَةِ، وَ إِيثَارِ الْبَاطِلِ عَلَى الْحَقِّ، وَ الْإِصْرَارِ عَلَى الْمَأْثَمِ، وَ اسْتِصْغَارِ الْمَعْصِيَةِ، وَ اسْتِكْبَارِ الطَّاعَةِ. (3) وَ مُبَاهَاةِ الْمُكْثِرِينَ، وَ الْإِزْرَاءِ بِالْمُقِلِّينَ، وَ سُوءِ الْوِلَايَةِ لِمَنْ تَحْتَ أَيْدِينَا ، وَ تَرْكِ الشُّكْرِ لِمَنِ اصْطَنَعَ الْعَارِفَةَ عِنْدَنَا (4) أَوْ أَنْ نَعْضُدَ ظَالِما» (صحيفه سجاديه/ دعاى‌8) پناه مي‎برم از اينکه ظالمي ‎را کمک کنم. حديث داريم اگر کسي که گناهي بکند و شما يک لبخند به او زديد بخاطر لبخند شريک در گناهش هستي کسي گناه مي‌كند ايستادي نگاه کردي مثل يک عده قمار کردند و شما نگاه کردي تماشاچي‎ها شريک در گناه هستند. مظلومي ‎را مي‎زنند شما نگاه کردي، شريک در گناه هستي «اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْعَدِيلَةِ عِنْدَ الْمَوْتِ» (تهذيب‌الأحكام/ ج‌3/ ص‌88) پناه مي‎برم که دين دارم و لحظه مرگ بي دين مي‎شوم.
کساني که خيلي به دنيا چسبيده‎اند اينها مردنشان مشکل است مثل چسبي که به پشت دست مي‎زني وقتي کنده مي‎شود موي دست انسان را نيز مي‎کند. کساني که به دنيا چسبيده‎اند موقع مرگ مثل مو کندن پشت دست مشکل است. چون اين پولها و خانه را يک ذره ذره جمع کرده، حالا خدا مي‎خواهد همه را يک دفعه بگيرد شما اگر يک پيراهن داشته باشي من پاره کنم تا آخر عمر مي‎گوئي اين شيخ پيراهن مرا پاره کرد و لذا آنها که با دنيا گره خوردند با بغض خدا از دنيا مي‎روند.
پناه مي‎برم از غضب، پناه مي‎برم از چشم خشک. خيلي خلاف کرده، ولي ناراحت نيست. فرق مؤمن و منافق اين است که اگر ياد گناه افتادي ناراحت شدي اين علامت ايمان است و اگر ياد گناه افتادي ناراحت نشدي، اين علامت نفاق است. مثل آدم متعهد که وقتي بدهکار را مي‎بيند ناراحت مي‎شود و آدم غير متعهد بي خيال است.
پناه مي‎برم از نفاق، از ريا. اينها خطرات دروني است پناه مي‎برم به خدا از کسي که به من خدمت مي‎کند و تشکر نمي‎کنم. سه چيز بوسيدني است. کتاب، در کلاس، دست استاد. اگر مي‎خواهيد ببينيد علم شما مفيد است يا مضر. ببينيد احترام شما به استاد چيست؟ بعضي‌ها هر چه باسوادتر مي‎شوند بي ادبتر مي‎شوند چون علم برايش مفيد نبوده است.
چون فرهنگسراي اينجا بغل بهشت زهرا است من يک خاطره بگويم سال اول انقلاب دو سه روز که از انقلاب گذشت مرحوم مطهري ما را به تلويزيون معرفي کرد و به تلويزيون رفتيم ما با اتوبوس چون آن زمان حفاظت و ترور هم نبود. آدم بزرگ هم با ماشين بزرگ رفت و آمد مي‎کند با اتوبوس مي‎آمديم، فيلم برداري که مي‎شد، به قم برمي‌گشتيم. خانه ما قم بود. يک روز سوار اتوبوس شدم، اتوبوس که از بغل بهشت زهرا خواست رد شود خواستم بگويم براي شادي روح شهدا صلوات ديدم که زشت است که من بگويم. اين مال من نيست مال جگر فروشها و کاهو فروشها و بچه‌هايي که تيپ خاصي دارند است تو حجت الاسلامي. ‎يکي دو تا بد و بي‌راه به خودم گفتم که آقاشاه فرار کرد امام آمد بخاطر شهدا بود هر چي داريم از اينهاست پا شو يک صلوات بفرست بلند شدم تا نگاهم به ماشين خورد باز نشستم يکي دو سه بار اين تکرار شد بغل دستي من گفت شيخ صندلي‎ات ميخ دارد. گفتم نه خير خودم گير دارم. گفتم خودم گير دو سه کلمه درس دارم‌اي کاش من اين چند کلمه درس را نخوانده بودم، راحت صلوات مي‎فرستادم. مرگ بر علمي‎که جلوي صلوات مرا مي‎گيرد. خدا به همه گفته سواد «وَ ما أُوتيتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلاَّ قَليلاً» (اسراء/85) تمام علماء و اساتيد دانشگاه همه عملشان کم است پناه مي‎برم از علم بي فايده، پناه مي‎برم از غضب، پناه مي‎برم از حسد، از بد مردن.
يکي از مسئولين مملکت مي‎گفت فلان منطقه که خرماهايشان ميليونها دلار درآمد داشته از دم همه فاسد شده، هر چي مي‎گوئيم آقا خدا به تو خرما داده از هر 20 کيلو يک کيلو زکات بده نمي‎دهند. چرا با خدا معامله نمي‎کنيد امام صادق(ع) فرمود هر کجا مالت سوخت بدان که زکات نمي‎دهيد.
امام کاظم(ع) هر کجا يک درهم حق بود و خرج نکردي خدا طوري برايتان فراهم مي‎کند تا دو درهم ضرر بکني و در راه باطل بدهي. جزاي کسي که پول خرج تربيت بچه‎اش نکرد اين است که پول خرج کند ميوه بگيرد ببرد زندان ديدنش. پناه مي‎برم بخدا از اينکه در پيري خرجيم بدست فرزندم بيافتد لذا قبل از آنکه آب بخواهد، پول بخواهد بالاي سرش بگذاريد. پسر راحت مي‎گويد بابا خرجي بده ولي پدر خيلي سخت است که از پسرش خرجي بخواهد، غرور پدريش مي‎شکند. انسان هر چي دارد از دعاي پدر و مادر دارد و از آنها بخواهيد شما را دعا کنند کساني که تارک الصلوه هستند نماز نمي‎خوانند يا کاهلي مي‎کنند، فهميده شده که پدر و مادرشان اهل نماز نيستند. پدر و مادرها اينکه بچه‌ات را دکتر و مهندس کني چند سال پز او را مي‎دهي ولي اگر اهل تقوا و نماز شد ذخيره قيامت است. کسي را عذاب مي‎کردند. حضرت عيسي رد شد. فرمود: صاحب اين قبر را دارند عذاب مي‎کنند برگشتند فرمودند عذاب از او برداشته شد. گفتند چرا آن وقت عذاب مي‎شد ولي حالا نه. فرمود: بچه‎اش در مکتب با کلمه خدا آشنا شد اگر بچه شما با خدا آشنا بشود، شما را نجات مي‎دهد تمام خدمات ما يکبار مصرف است. حالا فوتباليست کره زمين شديم، ده سال فوتباليستيم يک تازه نفسي مي‎آيد و ما کنار مي‎رويم. اما يوسف و حسين فهميده قهرمان تاريخ است اگر با خدا باشيم تا خدا هست ما ثابت هستيم.
ما يک الگوهاي صادق داريم آنها را متروک گذاشتيم و دنبال يک الگوهاي ديگر رفتيم. در اسلام 33 آيه براي خمس و زکات داريم اين را تبليغ نمي‎کنيم بعد را جشن عاطفه‌ها ‎رويم تبليغ مي‎کنيم. جشن عاطفه‌ها کار خوبي بود اما کسي که الگوهاي قرآني را زمين گذاشت بايد سراغ يک خدمات جنبي برود، ما درخت خوب را اره مي‎کنيم، درخت آهني را جايش مي‎گذاريم.
پناه مي‎بريم از اينکه الگوهاي ما از طبيعي کنار گذاشته شود وتبديل شود به الگوهاي غربي و شرقي و يک بار مصرف. اگر من به شما گفتم سلام عليکم. متشکرم، خداحافظ شما، خدا به شما جزاي خير بدهد. ديگري مي‎گويد مرسي. مرسي چيست؟ خداحافظ و خدا جزاي خير بدهد دعاست اين را کنار مي‎گذاريم و مرسي اصلاً بار معنوي ندارد من غصه مي‎خورم از روشن فکرهايي که اصلاً فکر نمي‎کنند همينطور سوپردولوکس قيافه درست کرده. خدا مي‎داند مدلهاي غربي چيزي درونش نيست من يکبار گفتم اگر کسي ثابت کرد که خاصيت کراوات چيست؟ من با عمامه دو تا از آن را روي هم مي‎گذارم و کراوات مي‎بندم گرم مي‎کند يا سرد مي‎کند. علامت سواد است که بيسوادها هم دارند علامت سن است که جوانها هم دارند علامت تخصص است که بي تخصص‌ها هم دارند مثلاً علامت عمامه من اين است که حديث بلدم، آن لباسش علامت خلباني، آتش نشاني، نظامي، پرستار، لباس يا بايد علامت شغل باشد يا سن باشد يا گرم و سرد کنده. بي‌خاصيت‌ترين لباس کره زمين کراوات است اين را توي مجله‌هاي اروپا نوشته‎اند. الگوهاي الهي را تبديل به الگوهاي يکبار مصرف نكنيم و اگر هم تقليد مي‎کنيم تقليد بدون فکر انجام ندهيم.

«والسلام عليکم و رحمه الله و برکاته»

لینک کوتاه مطلب : https://gharaati.ir/?p=2257

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.