امام حسین (ع)-3، درسهای عاشورا

موضوع: امام حسين(ع)-3، درس‌هاي عاشورا
تاريخ پخش: 74/04/01

بسم الله الرحمن الرحيم

1- راضي به رضاي خدا بودن
درس راضي به رضاي خدا بودن. امام حسين(ع) وقتي از اسب در گودي قتلگاه بر زمين افتاد فرمود: «رضا برضاک» خدايا هر چه تو به آن راضي هستي من هم به همان راضي هستم. بعضي وقتها ما راضي هستيم به شرط اينکه اگر… امام حسين(ع) فرمود براي من فرق نمي‎کند. روي دوش پيغمبر، زير سم اسب هم راضي هستم هر جور شما بخواهيد من تو را مي‎خواهم. مي‎گويند شخصي ده، دوازده نفر نوکر داشت مي‎خواست نوکرهايش را امتحان بکند، سوار اسب شد مقداري سکه با خودش برداشت از کوهي بالا مي‎رفت سر کيسه را شل کرد، سکه‎ها در دره افتاد به نوکرهايش گفت هر کس سکه‎ها را بردارد مال خودش. همه رفتند به دنبال سکه، يکي از نوکرها با آقا بود گفت تو چرا نمي‎روي سکه برداري؟ فرمود: سکه‎ها را نمي‎خواهم، من تو را مي‎خواهم، من حافظ جان شما هستم.
بعضي وقتها مي‎گوييم خداوند، خدايي بزرگ است چون اين نعمتها را به ما داده است ولي يک وقت هم مي‎گوييم خدا خوب است چه بدهد، يا ندهد.
امام زين العابدين(ع) مريض مي‎شود دعا مي‎خواند، دعايش اين است مي‎گويد خداوندا مريضي را دوست داريد يا سلامتي را، هر چه شما دوست داشته باشيد من همان را مي‎خواهم.
شخصي آمد به ولي خدا گفت من مرض را بيشتر از سلامتي مي‎خواهم، فقر را بيشتر از پولداري مي‎خواهم، گمنامي ‎را بيشتر از شهرت مي‎خواهم، محل فقيرها را بيشتر از محل پولدارها مي‎خواهم، کوچه‌هاي تنگ را بيشتر از خيابانهاي وسيع مي‎خواهم. امام فرمود: اينها همه‎اش هوس است بايد هر چيزي که خداوند دوست داشته باشد بخواهيد.
کارمند بانکي مي‎گفت يک روز رئيس بانک مي‎گويد تو در اين باجه باش و فقط پول تحويل بده. روز ديگر مي‎گويد پول تحويل بگير، براي من فرق نمي‎کند من کارمند بانک هستم من گوش مي‎دهم پول دادن يا پول گرفتن براي من فرقي نمي‎کند مهم اين است که من از رئيس بانک اطاعت بکنم.
صاحب کتاب الغدير: علامه اميني مريض شد، تهران خوابيده بود رفتم به ديدنش، گفتم آقا شما با اميرالمؤمنين(ع) خيلي رفيقي. شما يازده جلد الغدير نوشته‎ايد و از مهمترين کتابها است، کتابي مثل اين در تاريخ کم نظير است، بخواهيد خداوند شفايتان را بدهد. فرمود هر چه خداوند دوست دارد من همان را مي‎خواهم. اين درسي که انسان راضي باشد اگر انسان هنر داشته باشد مي‎تواند در هر شرايطي از هنرش استفاده کند. قرآن يک آيه دارد: «وَ ما يَسْتَوِي الْبَحْرانِ هذا عَذْبٌ فُراتٌ سائِغٌ شَرابُهُ وَ هذا مِلْحٌ أُجاجٌ» (فاطر/12) دو دريا مثل هم نيستند يکي شيرين است، يکي شور است، اما اگر شما صياد باشيد در هر دو ماهي وجود دارد. شما اگر غواص باشيد در هر دو لؤلؤ مرجان هست، اگر ناخداي خوبي باشي در هر دو مي‎تواني کشتيراني کني، هنر بايد هنر باشد. آنقدر پيرها را ديده‎ايم، که سلامتي و جواني نداشته‎اند ولي انقلابي بودند و با پيري به جبهه کمک کردند و آنقدرجوانان 120 کيلويي هيچ خدمتي به جبهه نکردند، ما داريم آدمهاي فقيري که در همه کارهاي خير حتي خيلي کم ولي کمک مي‎کند، و آدم پولداري که خيرش به هيچ جا نمي‎رسد، درختهاي بزرگ و بي‎ثمر و درختهاي کوچک با ثمر فرق نمي‎کند که درخت کوچک باشد يا بزرگ مهم اين است که چقدر ميوه مي‎دهد. خدايا به آبروي امام حسين(ع) ايمان و معرفتي به ما بده که هر چه را که تو دوست داري ما همان را دوست داشته باشيم.
درسي ديگر: عمل به وظيفه مهم است. خواه شکست، خواه پيروزي. کربلا به ما مي‎گويد بايد به وظيفه‎مان عمل کنيم، شد شد، نشد نشد. قرآن مي‎فرمايد: «لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاَّ ما سَعى‌» (نجم/39) انسان بايد سعي خودش را بکند، نگفته «لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاَّ عَمَلَ» نمي‎گويد عمل کن، تلاش کن. عمل شد که شد. شما مي‎رويد جماعت مي‎گويند آقا نيامده ولي ثواب جماعت داريد شما سلام مي‎کنيد، گوش من نمي‎شنود ولي ثواب سلام کردن را داريد. آنچه که مهم است عمل به وظيفه است شکست يا پيروزي مهم نيست. امام حسين(ع) در کربلا فرمود: مهم پيروزي يا شکست نيست مهم عمل به وظيفه است رهبر انقلاب اسلامي ‎مي‎گفت ما بايد به وظيفه‎مان عمل کنيم، صدام جنايتکاري است که به ايران حمله کرده ما بايد از کشور اسلاميمان دفاع کنيم. حالا صدام را کوبيد الحمدالله، شهيد شديم الحمد الله عمل به وظيفه مهم است اين هم درس کربلا بود.
2- ديندار بودن آسان نيست
درسي ديگر: هميشه دين ارزان بدست نمي‎آيد فکر مي‎کنند دين همين نماز و روزه است، بله اينها هست ولي بعضي وقتها شهادت دادن است. داغ دادن است در تعزيه هميشه نعش نمي‎شود تلخي دارد شيريني دارد و آدم وقتهاي سخت ديندار باشد اين هنر است در سرازيري هر بشکه‌اي راحت پايين مي‎رود و سريع مي‎رود در گردنه‎ها تفاوت بشكه با غير آن معلوم مي‎شود، نه در سرازيري. در قرآن يک آيه داريم که مي‎گويد: حاجي‌ها در ايام حج حق شکار کردن ندارند. گاهي وقتها شکار تا نزديک حاجي مي‎آيد حاجي دهنش پر از آب مي‎شود، اما بايد خودش را نگه دارد در جواني پاک بودن شيوه پيغمبري است، اگر زمينه گناه بود و گناه نکرديم وگرنه آدم لال غيبت نمي‎کند و اين هنر نيست. آدم کر موسيقي گوش ندهد هنر نيست. دينداري مشکل است. حديث داريم: دوره آخر زمان دينداري مثل نگه داشتن آتش کف دست است، رفيق آدم را دعوت مي‎کند به چيزهايي، کتاب يک چيزهايي درونش است.
3- شروع كننده جنگ نباشيم
درس ديگر: در جنگها پيشگام نباشيم. امام حسين(ع) در کربلا فرمود: تا آنها تيراندازي نکردند شما تيراندازي نکنيد، جنگ هم اخلاقي دارد، وقتي مردم مسلمان مي‎رفتند جبهه اميرالمؤمنين(ع) چند تا دستور مي‎فرمود:
1- آب را مسموم نکنيد.
2- درختها را قطع نکنيد.
3- به فراريها کاري نداشته باشيد.
4- خانمها، پيرها، بچه‌ها را کاري نداشته باشيد.
5- اسير را احترام کنيد.
6- قبل از اينکه جنگ شروع بشود با طرف مقابل حرف بزنيد ممکن است که بگويد من نمي‎دانستم اينطور است بگو من حرفم اين است روش و آگاهي به او بده، پزشکي اخلاق دارد. هر چيزي اخلاق دارد، خلبان عزيز ما رفت در زمان جنگ عراق را نابود کند بنا بود پلي مهم را بمباران کند يک نفر روي اين پل راه مي‎رفت. آنقدر در هوا چرخيد تا اين يک نفر بيرون برود که اگر اين پل را خراب کرد يک نفر بي‌گناه کشته نشود فرق مي‎کند تا آن خلباني که بمباران مي‎کند هر چه شد، شد.
4- علم و ايمان هر دو لازمه هدايت است
درسي ديگر: علم کافي نيست ايمان و اراده لازم است. در کربلا لشکر يزيد علم داشتند که اين امام حسين(ع) است، مادرش زهرا(س)، پدرش علي(ع) ، جدش پيغمبر(ص)، برادرش امام حسن(ع) است علم داشتند اما آن چيزي که نداشتند ايمان بود خيلي‌ها علم دارند و مي‎دانند كه سيگار برايش بد است ولي مي‎کشند.
5- جوان‌ها سه گونه‌اند
ما سه رقم جوان داريم: 1- وِل. 2- ميزان. 3- امام.
1- بعضي از جوانها ول هستند، شل مثل آب و هوا. آب و هوا شل است در هر ظرفي شکل آن ظرف را مي‎گيرد مثل فتيله چراغ در دست ديگران. مرسوم است مي‎گويد خواهي نشوي رسوا همرنگ جماعت شو.
2- بعضي از جوانها ميزان هستند خودشان فکر مي‎کنند. مي‎گويد اين کار براي من درست نيست کسي به آنها مي‎گويد بيا برويم فيلم بدي را ببينيم مي‎گويد ويدئو را وقتي ديدم اخلاق من فاسد مي‎شود، امشب که امتحان دارم اينکار را نمي‎کنم، فکر دارد که اين کارها را نمي‎کند اين جوان عالي است.
3- از آن مهمتر و بهتر جوانهايي که امام هستند. ما در جامعه يک مشت بچه داريم، نوجوان داريم ذاتاً امام هستند، يعني رهبر ديگران، يعني نه اين که او را به فساد مي‌كشند، بلكه آن را به مسجد مي‎برد و به کتابخانه مي‌برد. اگر ما را بردند ول هستيم، اگر نرفتيم ميزان هستيم، اگر ما بچه‌ها را به کار خوب واداشتيم امام هستيم، امام يعني خودش در خط حق مي‎رود و ديگران را به راه حق مي‎برد. سه رقم دختر داريم، دختران ول، ميزان، رهبر.
علم کافي نيست ايمان و اراده لازم است. امام حسين(ع) پرسيد: وضع چه جور است؟ گفت: مردم مي‎دانند که شما کي هستيد، دلشان با شماست اما شمشيرشان با بني اميه است.
6- به عهد خويش وفا كنيد تا خدا به عهدش وفا كند
درسي ديگر: همه مردم وفادار نيستند، دو آيه هست که مردم وفادار هستند يا نيستند سوره اعراف آيه 189. مي‎فرمايد: «هُوَ الَّذي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ وَ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها لِيَسْكُنَ إِلَيْها فَلَمَّا تَغَشَّاها حَمَلَتْ حَمْلاً خَفيفاً فَمَرَّتْ بِهِ فَلَمَّا أَثْقَلَتْ دَعَوَا اللَّهَ رَبَّهُما لَئِنْ آتَيْتَنا صالِحاً لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرينَ» (اعراف/189) زن و شوهر از يک نفس هستند، همسر براي همسر وسيله آرامش است «فَلَمَّا تَغَشَّاها حَمَلَتْ حَمْلاً خَفيفاً» زن حامله مي‎شود منتها حامله سبک چون ماه اول و دوم زن سبک حامله مي‎شود «فَمَرَّتْ بِهِ فَلَمَّا أَثْقَلَتْ دَعَوَا اللَّهَ» مدتي مي‎گذرد حملش سنگين مي‎شود وارد ماه هشتم و نهم مي‎شود بچه بزرگ مي‎شود و زن حامله سنگين مي‎شود وقتي زن و شوهر مي‎گويند چند روز ديگر ما بچه دار مي‎شويم هر دو مي‎گويند انشاء الله خداوند به ما بچه خوب اعطاء کند هر دو دعا مي‎کنند «لَئِنْ آتَيْتَنا صالِحاً لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرينَ» اگر خدا يک بچه صالحي به ما بدهد انشاء الله عقيقه برايش مي‎کنيم. اسم فاطمه يا علي برايش مي‎گذاريم کي مي‎شود بچه من بزرگ شود نماز جمعه برود، قرآن بخواند. انشاء الله شاگرد اول بشود. همينطور مي‎گويند. (منتها تا بچه دار نشدند اينها را مي‎گفتند. قرآن مي‎فرمايد: «فَلَمَّا آتاهُما صالِحاً جَعَلا لَهُ شُرَكاءَ فيما آتاهُما» (اعراف/190) عجب نامردي است همين که بچه دار شدند براي خدا شريک قرار مي‎دهند، بچه را منحرف مي‎کنند. قرآن مي‎گويد همين آيه: وقتي به انسانها داديم و قولش يادش مي‎رود. کسي مي‎گويد من اگر پولدار شدم مقداري به فقراء کمک مي‎کنم همين که پولدار شد يادش مي‎رود، ‌اي خدا تو به من پول بده من مثل آدمهاي پولدار بي‎دين نيستم خمس خودم را مي‎دهم ولي وقتي پولدار شد يادش مي‎رود و مي‌گويد خمس و زکات چيه؟ تا گندم مي‎کارد مي‎گويد‌اي خدا گندمها را از آفت نگه دار، باران را به وقت بياور، حالا که اين کارها شده و همه را درو کرده حاضر نيست خمس و زکات بدهند. مردم کوفه قول دادند و به آن عمل نکردند ما هم همينطور هستيم قول مي‎دهيم و وفا نمي‎کنيم. ما چرا مي‎گوييم مرگ بر آمريکا. زيرا آمريکا زياد مي‎خورد زياد مصرف مي‎کند پس ما هم پرمصرف شديم اين رگ آمريکايي هم در ما وجود دارد. اگر ما با بچه، به زور مي‎گوييم برو نان بخر يا کارهاي ديگر. آمريکا هم همين کار را مي‎کند. آمريکا مي‎گويد آفريقا بايد اين کار را بکني، صدام بايد، کويت بايد اين کار را بکني، هر کس به ديگري زور بگويد آمريکايي است. آمريکا يعني زورگويي، مردم کوفه نامردي کردند. اين مال نامردي، بچه داري.
سوره توبه آيه 75 (بعضي از مردم وقتي پول ندارند مي‎گويند که: «وَ مِنْهُمْ مَنْ عاهَدَ اللَّهَ لَئِنْ آتانا مِنْ فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَ لَنَكُونَنَّ مِنَ الصَّالِحينَ» (توبه/77‌) اي خدا اگر به فضل و کرم تو به من پول حسابي دادي به همه فقرا پول مي‎دهم. «وَ لَنَكُونَنَّ مِنَ الصَّالِحينَ» موتور مي‎خرم همه جمعه‎ها مي‎روم نماز جمعه «فَلَمَّا آتاهُمْ مِنْ فَضْلِهِ بَخِلُوا بِهِ وَ تَوَلَّوْا وَ هُمْ مُعْرِضُونَ» (توبه/76) همين که به او داد بخل مي‎کند اگر قول داديم وفا کنيم. قرآن تعريف مي‎کند از اولياء خدا «يُوفُونَ بِالنَّذْرِ» (دهر/7) اول نذر عاشورا، گوسفند بکشند بعد عاشورا مي‎رسد مي‎گويد ما که نگفتيم اين عاشورا، يک عاشوراي ديگر. بعد مي‎گوئيم به فقير کمک کنيم بعد مي‎گويد معلوم نيست که اين فقير باشد.
الان که تابستان است کتابها را در اختيار جوانها و نوجوانها قرار بدهيم. مرحوم مطهري از من پرسيد قسمتي از زندگيت را به من بگو و من هم گفتم. گفت اين را بردار بنويس هر طلبه‎اي که اين سخنان من را مي‎شنود مي‎گويم هر طلبه‎ايي فاميلي دارد هزارها طلبه بيکار هستند، تابستان هر طلبه در کوچه بچه‎ها را جمع کند روزي نيم ساعت هنر ياد بگيريد. رفتم به فرهنگسرا، انصافاً زحمت زيادي کشيدند ولي نمره شما هفده است. آيا دخترها و پسرهايي که به فرهنگسرا مي‎آيند چيزي ياد مي‎گيرند، فيلم هست، سرود، خطاطي، نقاشي، آدم فقير هم هست کسي که اينجا مي‎آيد حداقل بايد آخر کار يک پيراهني بدوزد يا بتواند يک خطاط باشد. حقوق يک نجار بيشتر از حقوق يک استاندار است چون هنر دارد. ما حال نجاري و بنايي و غيره. . . نداريم الان لباس گران شده، جوان حاضر نيست سرش را کوتاه کند، حال ندارد برود حمام. اين کارها دخترها و پسرها را پر کار نمي‎کند. اگر کسي از من مي‎پرسيد تهاجم فرهنگي را چه کنيم مي‎گفتم دو تا روزنه دارد. 1- بيکارها را هنر ياد بدهيم. البته يک برنامه رياست جمهوري با وزارت کار براي اشتغال و هنر ياد دادن يک برنامه ريزي‌هايي شده اگر ما آدمهاي بيکارمان هنر داشته باشند.
7- چگونه با تهاجم فرهنگي مبارزه كنيم
2- وام ازدواج زياد و آسان بدهند. ازدواج را آسان بگيريم. وام به بيکاران بدهيم، 50 درصد، 80 درصد گناه کم مي‎شود فتنه و گناه مال دو چيز است. 1- نداشتن همسر. 2- نداشتن کار. براي باغدارها يک حديث بخوانم. امام صادق(ع) باغي داشت وقتي ميوه‌هايش مي‎رسيد باغش را سوراخ مي‎کرد مي‎گفت هر که مي‎خواهد بخورد بيايد بخورد ما هر کدام ميوه داريم زنجير مي‎بنديم و اگر خجالت هم نکشيم روي ميوه‌ها برق مي‎کاريم، تا هر کس ميوه‌اي مي‎خورد برق او را بگيرد هر دانه‌اي که کشاورز مي‎کارد، مورچه‌اي بخورد براي کشاورز ثواب است. من زحمت مي‎کشم و مي‎کارم مردم مي‎آيند بخورند البته مراعات خوردن، حساب و کتاب دارد. قديمي‎ها درخت وقف مي‎کردند که مردم بخورند و کسي نگاه مي‎کرد که از ميوه‌هايش مي‎خوردند لذت مي‎برد. برکت آن با خداست، يک باران بيايد ميوه رونق دارد يک سيل بيايد هر چه ندادي به مردم بخورند از بين مي‎رود.
درسي ديگر: منتظر نتيجه نباشيم. آخر يک وقت مي‎گويند رهبر امام حسين است كه سر به ني مي‎دهد تن به ذلت نمي‎دهد. آن روز امام به نتيجه نرسيده بود ولي امروز رسده. امروز درست را بخوان فردا به نتيجه مي‎رسي، جوان حال درس خواندن ندارد کتاب را پرت مي‎کند.
اميرالمؤمنين در نهج البلاغه مي‎فرمايد: که کار حق را انجام بدهيد ممکن است امروز کسي قدر شما را نداند ولي در آينده کساني پيدا مي‎شوند كه قدر شما را مي‎دانند. امام حسين(ع) روز عاشورا به نتيجه نرسيد ولي قرنها بعد به نتيجه رسيد، کسي گناه مي‎کند به او بگوييد حلقه و زنجير طلا براي مرد گناه است، گناه بيخودي است، گوش نمي‎دهد، نگاهش بکن و بگو ديگر نهي از منکر فايده ندارد. تو مي‎گويي همه به او مي‎گويند ولي بعد‌ها غرور آن مي‎شکند و با خود مي‎گويد حالا که چه من در گناه باشم چه مي‎شود. ممکن است تبر اولي چوب را نشکند ولي تبر سيزدهم چوب را مي‎شکند. نبايد بگوييم دوازده تبر اول لقل بود. آن دوازده تبر چوب را آماده کردند براي تبر سيزدهم. نهي از منکر واجب است گرچه امروز نتيجه ندهد. منتظر نتيجه امروز نباشيد حديث داريم روز قيامت به بعضي افراد مي‎گويند دعا کردي ولي چون خيرت نبود به تو ندادم ولي عوض دعايي که کردي اين مقامات بهشتي مال تو. انسان مي‎گويد ‌اي کاش هيچکدام از دعاهاي من مستجاب نمي‎شد.
8- وفاي امام حسين و امام حسن به امامت
امام حسين(ع) در جنگ صفين پسر عمر، خليفه دوم آمد پيش امام حسين(ع) گفت حسين جان مردم با علي خوب نيستند به خاطر اينکه در جنگ بدر، احد، حنين، خندق، حضرت علي(ع) شمشير کشيده باباهاي يک عده را کشته اينها هنوز دق دل دارند و با علي(ع) خوب نيستند، حسين دست از پدرت بردار، خط خودت را جدا کن ما همه طرفدار تو مي‎شويم، مي‎خواستند در جنگ صفين پدر را از پسر جدا کنند.
امام حسين(ع) گفت: «اخْسَأْ» برو گم شو تو مي‎خواهي من را از علي(ع) جدا کني، تو از اين دست بکش ما کمک مي‎کنيم، شبيه اين را هم به امام حسن(عليه السالم) گفتند، امام حسن(ع) وقتي صلح کرد، صلح اجباري. آمدند و گفتند شما خط خودت را از امام حسن(ع) جدا کن ما دورت را مي‎گيريم. فرمود حسن(ع) امام من است و بعد از شهادت امام حسن(ع) ده سال معاويه حكومت كرد. امام حسين(ع) به احترام امضاي امام حسن(ع) هيچ کاري نکرد. گذاشت معاويه رفت با يزيد طرف شد. گفت من معاويه را طاغوت مي‎دانم اما چون با برادرم که امام من است قرارداد امضاء کرده من به احترام امام خودم هيچ چيز نمي‎گويم.
هر سمت بايستم رو به خداست اما پيغمبر ناراحت بود چرا رو به بيت المقدس نماز مي‎خوانيم، چون يهوديها رو به آنجا نماز مي‎خوانند، مسلمانها که نماز مي‎خوانند ناراحت بود دلش مي‎خواست يک قبله‌اي مستقل باشد. خدا مي‎گويد «قِبْلَةً تَرْضاها» (بقره/144) ما براي رضاي گل روي تو، قبله را عوض کرديم براي اينکه تو راضي باشي، قبله رو به طرف کعبه باشد که قبله تو مستقل باشد. رضايت رهبر يک چيزي ديگر است. من از کساني که دل رهبر را شاد کردند پارسال بخصوص شهر اردبيل و شهرهاي ديگر، امسال هم آذربايجان و اردبيل و هم شهرهاي ديگر و هم خميني شهر، ده دوازده نفر قمه زن داشت که بخاطر گل روي رهبر، رهبر گفت نزنيد، نزدند و گفت من از اينها تشکر کنم و معني ولايت هم اين است و قطعاً امام حسين(ع) امسال از اينها راضي‌تر هستند ما گوش به حرف رهبر ندهيم تنها کسي که خوشحال مي‎شود آمريکا است. آمريکا مي‎خواهد… ناراضي کردن رهبر و اطاعت نکردن همان چيزي است که آمريکا مي‎خواهد و حيف است مردم شهيد پرور ما گوش ندهند. قمه زدن خيلي کم شد و آمريکا روي اين تحليل مي‎کند و مي‎گويد مردم دستشان در دست رهبر است هر چه بگويد مردم گوش مي‎دهند و رهبر، رهبري است كه صلابت دارد، سازش پذير نيست، دست از ولايت برنداريم، خدايا تمام اين قصه‌هايي که واقع مي‎شود تحليل مي‎کنند بايد اينجا از مردم ايران که اطاعت کردند به خصوص مردم خميني شهر، خودشان را در مقابل امام حسين(ع) و رهبر عزيز، عزيز کردند تشکر مي‎کنم.
خدايا ايماني به ما بده ما هر چه شما دوست داريد ما هم دوست داشته باشيم.

«والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته»

لینک کوتاه مطلب : https://gharaati.ir/?p=2234

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.