موضوع: اربعین، یادآور مقاومت و جهاد
تاریخ پخش: 01/06/1403
عناوین:
1- برکات اربعین و اجتماع بزرگ مسلمین
2- مهر و تسبیح نماز، از خاک کربلا
3- اربعین، تجلّی عشق مردم به امام حسین علیه‌السلام
4- پاداش الهی در گرو حرکت برای کارهای خیر
5- حرکت پیاده امام حسن علیه‌السلام از مدینه به مکّه
6- جایگاه جهاد و شهادت در فرهنگ دینی
7- وحدت امّت اسلامی، زمینه‌ساز ظهور امام مهدی علیه‌السلام
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم، بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین بعدد ما أحاط به علمه، الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التقوی
عزیزان پای تلویزیون در آستانه‌ی اربعین بحث را گوش می‌دهند. چند ماه هم هست که مسئله‌ی جهاد و مقاومت در غزّه و فلسطین مطرح هست. گفتیم در این بیست و پنج، شش دقیقه که من برنامه دارم، یک مقدار راجع به جهاد صحبت کنیم. اصولاً برنامه‌هایی که اسلام گفته، هر چیزی مجموعه هست، مثلاً می‌گوید که حدیث داریم نه یکی دو تا، حدیث‌های زیاد داریم، بهترین غذا برای نوزاد شیر مادر است (عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج 2، باب 31، ح 69، ص 34). خب سراغ شیر می‌رویم، می‌بینیم هر چی بدن می‌خواهد، توی این شیر مادر جاسازی شده. بدن قند می‌خواهد، چربی می‌خواهد، کلسیم می‌خواهد، فسفر می‌خواهد، هر ویتامینی می‌خواهد، در این شیر هست، یعنی اگر بچّه شیر بخورد، یک غذای کامل خورده، این یک مسئله.
1- برکات اربعین و اجتماع بزرگ مسلمین
بعد وقتی می‌گویند نماز بخوان، می‌بینیم هر چی کمال هست، در نماز هست. وقتی می‌گویند اربعین، می‌بینیم چه برکاتی همین اربعین دارد. این‌ها معادن کشف نشده‌ای است که در جمهوری اسلامی کشف شد. شما همین حرکتی که تلویزیون بخشی‌اش را نشان می‌دهد نگاه کنید، حرکت در آن هست، در مقابل افراد بی‌حال، کسل، بی‌نشاط، حرکت در آن هست، حرکت هدفمند، آخر گاهی آدم حرکت می‌کند در خیابان بزرگ پرسه می‌زند، راه می‌رود، ولی هیچ هدفی ندارد. هم حرکت در آن هست، هم هدف در آن هست.
هدف مقدّس، بعضی‌ها هدفشان مقدّس نیست، هدف دارد ولی مقدّس نیست، هدفش ارزشی نیست.
هدف، در هدف، مقصد کیه؟ امام حسین علیه‌السلام. در امام حسین علیه‌السلام چه مسائلی هست؟ ایثار هست، شهادت هست، صبر هست، دعوت دیگران به هدایت هست، زمان‌بندی هست، شب عاشورا جنگ نشد، اوّل بنا شد شب عاشورا جنگ بشود، امام حسین به ابالفضل (علیهماالسلام) فرمود که: برو بگو که جنگ را بندازید فردا، روز عاشورا. بعضی می‌گفتند: «اگر شب عاشورا جنگ می‌شد، حرّ جهنّمی می‌شد.» حرّ، روز عاشورا، صبح توبه کرد، اگر شب جنگ می‌شد، یک نفر از دست رفته بود. این‌که انسان عمق چیزی را ببیند.
این اربعین، برکات اربعین را، آن‌هایی که اهل قلم و فکر و شعر هستند، می‌توانند … . خیلی مهم است، اصلاً وحدت این خاصیت را دارد. قطره آب زور ندارد، امّا اگر این قطره‌ها جمع شد و رودخانه شد و جوی شد و پشت سد جمع شد، تولید برق می‌کند، برق هم همه چیزی را راه می‌اندازد، برکت هست، برکات دارد. افرادی که خودشان … من خاطراتی دارم، یک سال هندوستان بودم، داشتیم می‌رفتیم در یکی از مناطق، دیدیم که یک خانواده‌ای سیاهپوش کرده، خودش هم با بچّه‌هایش نشسته، گفتیم وایسیم با این صحبت کنیم، مترجم هم همراهمان بود. گفت: «خانم چرا اینجا نشستی؟»، گفت: «خانه‌ی من عزاداری هست، پارچه‌ی سیاه برای امام حسین زدم، چون پارچه‌ی سیاه زدم، نمی‌خواهم در خانه‌ای باشم که پایم رو به پارچه دراز باشد، من توی کوچه دو زانو نشستم که پایم را رو به پرچم امام حسین دراز نکنم.» خب این معرفت خیلی بالاست. این حرکت اربعین احیای سنّت‌هاست، گرچه خود امامان ما اوّل احیاگر بودند، ولی این مهم بود.
2- مهر و تسبیح نماز، از خاک کربلا
به ما دستور دادند از خاک کربلا تسبیح درست کنید و بچرخانید. ذکر هم نگویید انگار ذکر گفتید. یعنی خاک کربلا ذرّه ذرّه بشود، تسبیح بشود، توی دست همه‌ی مردم دنیا بچرخد، این کربلا فراموش نشود.
نماز می‌خواهی بخوانی، اگر به سجده …، سه چیز باعث می‌شود نماز قبول بشود: یا حضور قلب، حالا ما حواسمان پرت هست، چه خاکی به سرمان کنیم، می‌گوید اگر حضور قلب نداری، لااقل نافله بخوان، نافله را هم حالش را نداریم. می‌گوید اگر هم حضور قلب نداری، هم نافله نداری، لااقل به خاک کربلا سجده کن. سجده به خاک کربلا باشد نماز قبول بشود. قبولی نماز ما، یعنی خواسته باشد نماز ما بالا برود، با خاکی سجده کنیم که این برکت داشته باشد.
مسجدهای قدیمی همه با آجر بوده، خانه‌های خودشان با خشت بوده، یعنی از قدیم ایرانی، وقتی مسجد می‌سازد، آجر را برای خانه‌ی خدا می‌گذاشته، خشت را برای خانه‌ی خودش می‌گذاشته. این‌که انسان خودش غذا نخورد، بگوید که: «زوّارهای امام حسین علیه‌السلام می‌خواهند، می‌خواهم به آن‌ها غذا بدهم.»
هشدار به طاغوت است، یعنی فکر نکنید که امام حسین علیه‌السلام فراموش شد. علم غیب حضرت زینب را نشان می‌دهد، حضرت زینب سلام‌الله‌علیها به امام سجّاد علیه‌السلام گفت: کشتند ما را، خیمه‌ها را سوزاندند، بدن ما را زیر سم اسب کردند، امّا نام حسین تا آخر محو شدنی نیست، به خدا قسم، جمله‌ی حضرت زینب هست: «به خدا قسم، شما نمی‌توانید ما را از تاریخ محو کنید»، قدرت‌نمایی خداست، خدا قدرت‌نمایی می‌کند.
زلیخا همه‌ی درها را قفل کرد، هیچ کس نفهمند که این عاشق یوسف شده، می‌گوید: «غَلَّقَتِ الْأَبْوابَ» (یوسف/ 23)، «غَلَقَ» یعنی بست، «غَلَّق» یعنی سفت بست، «باب» هم نمی‌گوید، «أَبْواب» می‌گوید، یعنی همه‌ی درها را بست، با دست خودش هم بست، به کنیزها و نوکرهایش هم نگفت ببندید، زلیخا: یک، خودش قیام کرد برای در بستن، می‌خواست کسی نفهمد که این عاشق هست، خودش قیام کرد. بی‌واسطه. همه‌ی درها را هم بست. سفت هم بست، «غَلَّق» یعنی محکم بست. محکم، همه‌ی درها را، با دست خودش بست که هیچ کس نفهمد، همه‌ی دنیا فهمیدند که زلیخا عاشق شده. یعنی او می‌خواست هیچ کس نفهمد، همه‌ی دنیا فهمیدند.
شاه گفت: «عکس خمینی نباید باشد». من خودم، در جوانی، پای منبر امام بودند، امام فرمود: اگر عکس من را پاره کردند، شما حسّاسیت نشان ندهید، بگذارید عکس من را پاره کنند، آن کسی که باید عکس را نگه دارد …، هیچ مرجع و هیچ عالم ربّانی در طول تاریخ به اندازه‌ی امام خمینی عکسش چاپ نشد، روی انواع اسکناس‌ها چاپ شد.
این اربعین را، خیلی سرمایه‌ی مهمّی هست. الآن همه‌ی رئیس‌جمهورهای دنیا یکجا بمیرند، همین امروز، همه‌ی رئیس‌جمهورهای تمام کشورها، یکجا بمیرند، چه مراسمی می‌گیرند؟ یک راهپیمایی یک میلیونی جمع نمی‌شوند، ولی بعد از هزار و چهارصد سال راهپیمایی چند میلیونی، خب این دست چه کسی در کار هست؟ هشدار هست به این‌که شما نمی‌توانید اسلام را از بین ببرید.
می‌گویند یک وقت، چند تا مسلمان را بردند مسیحی‌شان کنند، روی مغز این‌ها کار کردند، حرف‌هایی زدند، معجزات حضرت عیسی علیه‌السلام را نشان می‌دادند. هر وقت معجزه تمام می‌شد، مسلمان‌ها می‌گفتند: «اللّهمّ صلّ علی محمّد و آل محمّد»، خب ما دو ساعت هست برای شما فیلم حضرت مسیح را نشان می‌دهیم، شما آخرش صلوات که می‌فرستید ….
اراده قوی می‌شود، ما الآن گاهی وقت‌ها در خانه‌ی مان را می‌زنند، حال نداریم بلند شویم در را رو به بابا و ننه باز کنیم، هشتاد کیلو حدّاقلش هست، از نجف تا کربلا هشتاد کیلومتر هست، از راه‌های دیگر راه دورتر هست.
3- اربعین، تجلّی عشق مردم به امام حسین علیه‌السلام
بعد هم با عشق، ببین آخر فرق می‌کند، عشقی که مردم به امام حسین علیه‌السلام دارند، فرق می‌کند با این‌که آدم رستوران غذا بخورد، ممکن است رستوران‌های عراق جمع شوند، بگویند: «آقا چلوکبابی مجّانی بیایید بخورید»، ولی رستورانی غیر از آن کسی که با عشق خودش این کار را می‌کند. شما اگر شیر بچّه را، اگر بچّه شیر از سینه‌ی مادر بمکد، با این مادر محرم می‌شود، نه که مادر خودش هان، مثلاً یک زنی بچّه شیر بدهد، این بچّه به آن خانمی که شیرش داده محرم می‌شود، به شرطی که شیر را از پستان بمکد، از سینه بمکد، اگر شیر را بکنند توی سرشیشه‌ای، از پلاستیک بخورد محرم نمی‌شود، یعنی باید این … رستورانی غذا می‌دهد، نذری‌ها هم غذا می‌دهند اربعین را در طول تاریخ، منتها فرقش چیه؟ او به چه نیّتی هست، او به چه نیّتی هست؟ مردم اگر نامزدی داشتند، خواستند پهلوی عروس خانم بنشینند، یک سکّه‌ای، گردنبندی، ساعتی، یک چیزی هدیه می‌کنند. چه‌طور این همه طلایشان را هدیه می‌کنند برای امام حسین و امام رضا و ائمه‌ی اطهار علیهم‌السلام؟ عملاً هم یاد ما دادند.
چه چیزهایی در این اربعین زنده می‌شود؟ دنیا راهپیمایی را اخیراً کشف کرده که یک کاری که می‌خواهند بکنند، کار سیاسی، راهپیمایی راه می‌اندازند. به ما گفتند: امام رضا علیه‌السلام وقتی می‌خواست نماز بخواند، فرمود: «من نماز رسول الله را می‌خوانم؟»، گفتند: «یعنی چه؟»، گفت: «حالا می‌بینید.» اوّل کفش‌هایش را کَند، فرمود: «من می‌خواهم پابرهنه بروم مصلّی»، مصلّی، زیر آسمان، سفارش شده نماز عید را زیر آسمان بخوانید. کفش‌هایم را بِکَنَم. بعد نمی‌دانم، یک چند قدم که برداری، «اللَّهُ أَکْبَرُ وَ لِلَّهِ الْحَمْدُ»، ذکرهای نماز عید را بلند بگویید، امام بلند می‌گوید. یک نماز، یک حرکتی راه افتاد، دویدند پهلوی مأمون، گفتند: «مأمون، امام رضا یک نمازی می‌خواند که مردم یاد رسول الله افتادند. جمعیت، گروه گروه ملحق می‌شوند، اگر این نماز عید را امام رضا بخواند، تو دیگر حکومت نیستی.» این‌ها مهم هست.
شاه را چه کسی از ایران کَند؟ نماز عید مرحوم شهید مفتّح و بهشتی. این‌ها در تپّه‌ی قیطریه، نزدیک تجریش، یک کوهی بود، کوه بلند نه، تپّه‌ای بود، یک نماز عید آنجا خواندند، مرحوم مفتّح پیشنمازش بود، آقایان علما هم بودند، انقلابیون، مردم، جوان‌های حزب‌اللّهی جمع شدند، یک سیل زیر شاه افتاد، بردش، که بردش، که بردش. این خیلی مهم هست. راهپیمایی اربعین خیلی برکت دارد، هر قدمی که برمی‌داری ثواب چی دارد، روی قدم‌ها حساب می‌کنند، این حرکت‌ها مهم هست.
4- پاداش الهی در گرو حرکت برای کارهای خیر
اسلام خیلی از عبادت‌ها را روی حرکت برده است. نمی‌گوید هر عمّه‌ای که دیدی چه‌قدر ثواب دارد، می‌گوید هر قدمی که برای صله‌ی رحم برداشتی. نمی‌گوید هر کلمه‌ای که یاد گرفتی چه‌قدر ثواب دارد، می‌گوید هر قدمی که برای تحصیل عمل برداشتی، هر قدمی که برای زیارت عالم برداشتی. این روی قدم زدن‌ها حسّاس هست، زمین به این حرکت‌ها شهادت می‌دهد.
گفت به ما سفارش شده نمازهایتان را یکجا نخوانید، هر جایی یک نماز بخوانید. من فراموش نباید بشوم، مهر کربلا، در هر نمازی مهر کربلا جلویت باشد، یعنی مهر کربلا یعنی امامت، یعنی شهادت، یعنی وحدت، یعنی ایثار، یعنی اخلاص، یعنی مقاومت. این مقاومت، فرهنگ مقاومت از کجا پیدا شد؟ الگوی مقاومت کربلاست، بچّه‌ی شیرخواره مثل علی اصغر علیه‌السلام روی دست بابایش شهید می‌شود. بعد هم می‌گوید همین که تو می‌بینی کافی هست، امام حسین علیه‌السلام فرمود: «همین که تو می‌بینی کافی هست.»
آدم خودش کنار یک استخر باشد، یک شیرجه می‌رود، بیرون می‌آید، امّا اگر دید دوربین‌ها دارند شیرجه رفتن این را نشان می‌دهند، هر چی بتواند زیر آب که می‌رود، وایمیستد. مثلاً می‌خواهد طولش بدهد که ماشاءالله! چه نفسی داشت! کجا شیرجه رفت، کجا آمد بیرون! یعنی همین که دیدیم دوربین خدا کار می‌کند، زود «سُبْحَانَ رَبِّیَ الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِه» نمی‌گوییم، حدیث داریم کسانی که زود نماز می‌خوانند درمی‌روند، خدا به فرشته‌ها می‌گوید به این بگویید کجا می‌روی، می‌خواهی به کارت برسی، کارت دست من هست، از صف جماعت درمی‌روی، یک دعا نمی‌خوانی، یک دعا نمی‌خوانی، آن وقت می‌روی در صف تخم مرغ و گوجه می‌ایستی. خدا به فرشته‌ها، حدیث داریم، خدا به فرشته‌ها می‌گوید به این آدمی که نماز خوانده و نخوانده جیم می‌شود، به او بگو کجا می‌روی؟! کارت دست من هست، من اگر خواسته باشم آسانش کنم، «ثُمَّ السَّبیلَ یَسَّرَهُ» (عبس/ 20)، آسانش می‌کنم، اگر خواستم باشم به کارت تاب بدهم، خود من به کارت تاب می‌دهم، « فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرى» (لیل/ 10).
در راه کربلا راه نرویم، کجا می‌خواهیم راه برویم؟ نماز می‌خوانی می‌دوی، کجا می‌خواهی بدوی؟ اصلاً اگر ما ذکر دوّم را گفتیم پیداست خدا را دوست داریم، وگرنه هر کسی خم که شد سه بار می‌گوید: «سُبْحَانَ اللَّه، سُبْحَانَ اللَّه، سُبْحَانَ اللَّه»، اگر «سُبْحَانَ اللَّه» دوّم را بگویی، معلوم می‌شود می‌خواهی ذکر خدا را بگویی، یکی که واجب هست که.
رفته بودم برای طلبه‌ها صحبت می‌کردم، خودم هم جزء همان طلبه‌ها بودم. گفتم: ما اگر نافله بخوانیم، پیداست که خدا را دوست داریم، وگرنه نماز واجب را همه‌ی مردم می‌خوانند. مغرب سه رکعت هست، عشاء چهار رکعت، این‌که من حجت‌الإسلام بشوم، اسم دین و لباس دین و حرف دین می‌زنم، پس باید نمازم یک کمی از نماز یک معمولی بهتر باشد.
5- حرکت پیاده امام حسن علیه‌السلام از مدینه به مکّه
برکات اربعین: پیاده‌روی. امام حسن مجتبی علیه‌السلام بیست بار پیاده به مکّه رفت، اسب و شترش را هم می‌برد. گفتند: «آقا اسب و شتر را می‌آوری، سوار شو»، فرمود: «اسب و شتر می‌آورم که نگویند نمی‌خواهد پول خرج کند، در راه مکّه پول خرج می‌کنم می‌برم، ولی پیاده می‌روم برای این‌که به خدا بگویم تو را دوست دارم، تو را دوست دارم.»
کربلا به ما نماز را یاد داد. از چیزهای خوبی که در این راهپیمایی بود این بود که روز به روز نمازهایشان هم پررنگ‌تر می‌شود، چون آخر ما پیاده به کربلا می‌رویم، وقت نماز، نماز ما نباید جوری باشد که امام حسین علیه‌السلام نپسندد.
سی تا تیر رو به امام حسین علیه‌السلام پرتاب کردند. سی تا تیر برای چی؟ برای دو رکعت نماز. آخر نماز امام حسین علیه‌السلام، روز عاشورا چهار رکعتی نبود، دو رکعتی بود، چون مسافر بود، دوّم محرّم آمد، دهم شهید شد، دوّم تا دهم هشت روز هست، مسافر هشت روزه نمازش شکسته هست. مسافر اگر خواسته باشد نمازش را درست بخواند، باید نماز چهار رکعتی بخواند. برای دو رکعت نماز، سی تا تیر، یعنی چه؟ یعنی نماز. توی خیمه نه، بیرون خیمه، یعنی علنی. اگر یک کسی گناه می‌کند، گناهش را علنی نشان می‌دهد، ما هم باید کارهای خوبمان را علنی نشان بدهیم. این راهپیمایی اربعین به آمریکا پیغام دارد، به اروپا پیغام دارد. فرق بین مسیحیت و یهودیت و اسلام را نشان می‌دهد. مودّت اهل بیت علیهم‌السلام چه می‌کند را نشان می‌دهد. چه‌قدر کارهایی را که می‌شود کرد را نشان می‌دهد. هر مشکلی مملکت دارد با بسیج حل می‌شود، هر مشکلی مملکت دارد با بسیج حل می‌شود. امام خمینی اسلحه که نداشت، اسلحه که قرارداد با کشورهای خارج نداشت، محبّت به امام، مرجعیت، عالم ربّانی. محبّت به امام، مردم را بسیج کرد، بسیج همه کاری کرد. هر خیر و برکتی که در جمهوری اسلامی می‌بینی زیر سر بسیج هست، یعنی با بسیج قصّه حل شد.
حالا، این‌ها، باید حفظ خون شهدا مهم هست. امام صادق علیه‌السلام مهمان‌دار شد. به مهمانش گفت: امیرالمؤمنین یک پیراهن پوشیده که در آن پیراهن ضربت خورده، شب نوزدهم ماه رمضان شهید شد. من آن پیراهن را نگه داشتم، می‌خواهی ببینی؟»، گفت: «آره». امام صادق علیه‌السلام رفت پیراهن را آورد، گفت: «این‌ها خون‌های حضرت علی علیه‌السلام هست»، یعنی حفظ لباسی که مال شهداست، امام حفظ کرد، نشان بدهد.
به ما گفتند توی خانه‌ی تان یک جایی را برای نماز بگذارید. بگویید خب جای خانه‌ی ما تنگ هست، آپارتمان چند متری که دیگر نمی‌توانیم یک اتاق هم برای نماز بگذاریم! نه زورمان می‌رسد، نه پولمان می‌رسد، نه امکانش هست. طوری نیست، شما بنویسید «قبله»، اینجا بنویسید «قبله»، با یک پونز به دیوار بزن، این بچّه‌ی شما در خانه نگاهش به قبله بخورد، نماز نخواند، ولی فراموش نشود. به ما گفتند لباس کفنت را توی لباس‌های، کنار لباس‌های نو بگذار که هر وقتی می‌روی لباست را عوض کنی، بگویی این هم یک لباسی هست، یادت نرود، یادت نرود.
قرآن برای کسانی که فراموش می‌کنند لقب بدی گفته، گفته: «أُولئِکَ کَالْأَنْعامِ»، افراد غافل «کَالْأَنْعامِ»، مثل چهارپا هستند؛ بعد می‌گوید: «بَلْ هُمْ أَضَلُّ»، نه از چهارپا بدترند. می‌گوییم: «از چهارپا؟! یعنی انسان از چهارپا بدتر است؟!»، می‌گوید: «بله»، می‌گوییم: «چه گناهی کرده؟»، می‌گوید: «أُولئِکَ هُمُ الْغافِلُونَ» (اعراف/ 179)، کسی که غافل باشد، خدا بهش گفته از چهارپا بدتر است. اربعین یعنی از شهدا غافل نیستیم، از وظیفه‌ی شرعی غافل نیستیم، از خون شهدا غافل نیستیم، از ایثارهایی که شده غافل نیستیم.
حالا، یک صلواتی بفرستید، اللّهمّ صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم. پیغمبر فرمود، اللّهمّ صلّ علی محمّد و آل محمّد، فرمود: «فَوْقَ کُلِّ ذِی بِرٍّ بَرٌّ حَتَّى یُقْتَلَ الرَّجُلُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ» (الکافی، ج2 ،کتاب الإیمان و الکفر، باب العُقوق، ح 4، ص 348)، هر خوبی خوب‌ترش پیدا می‌شود جز شهادت، شهادت که شد، بالاتر از آن نیست.
6- جایگاه جهاد و شهادت در فرهنگ دینی
«فَإِنَّ الْجِهَادَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّهِ». یک خاطره از مرحوم مطهّری شنیدم، برایتان بگویم. نهج‌البلاغه می‌گوید جهاد دری است از درهای بهشت، «فَتَحَهُ اللَّهُ لِخَاصَّهِ أَوْلِیَائِه» (نهج‌البلاغه، خطبه‌ی 27)، این در مخصوص اولیای خداست، اولیای خاص. آن چیزی که من شنیدم این بود که مرحوم مطهّری نهج‌البلاغه می‌گفت، به این جمله رسید که جهاد یک دری است مخصوص اولیای خدا، نهج‌البلاغه را کنار گذاشت، گفت: همین الآن یک دعا می‌کنم، خدایا راه مرا راه جهاد قرار بده، بناست بمیرم مرگ من در راه خدا باشد. به شاگردهایش گفت دست بلند کنید دعا کنید، بعد که دعا کردند، دنبالش را … . مطهّری یک‌مرتبه شهید نمی‌شود، وقتی جهاد را می‌شنود، آرزوی شهادت می‌کند.
حالا. «فَالْمَوْتُ فِی حَیَاتِکُمْ مَقْهُورِینَ وَ الْحَیَاهُ فِی مَوْتِکُمْ قَاهِرِین» (نهج‌البلاغه، خطبه‌ی 51)، مرگ در این هست که زنده باشید، ولی تحت ستم باشید، زندگی واقعی این هست که شما حرفتان به کرسی بنشیند.
پُست دادن در شب‌ها، در بیابان‌ها، جادّه‌ها، نیروی انتظامی، بسیج، سپاه، ارتش، همه‌ی این‌هایی که محافظ امنیت هستند. حدیث داریم: «حرس لیله فی سبیل اللَّه عزّ و جلّ»، یک شب که در راه خدا پُست می‌دهی، «أفضل من ألف لیله یقام لیلها و یصام نهارها» (نهج الفصاحه (مجموعه کلمات قصار حضرت رسول صلى الله علیه و آله)، ح 1355، ص 439)، از هزار شبی که شب تا صبح عبادت کنی، هزار شبی که، هزار روز بجنگی. یک شب پُست دادن، آخر بعضی‌ها می‌گویند ما سال تحویل پهلوی زن و بچّه‌ی مان نیستیم، غصّه می‌خورند که چرا سال تحویل نیستند، حدیث داریم کسی که پُست می‌دهد برای حفاظت از جان کسی، مال کسی، آبروی کسی، شب بیخوابی می‌کشد، حراست می‌کند، یک شب حراست …
7- وحدت امّت اسلامی، زمینه‌ساز ظهور امام مهدی علیه‌السلام
ما با این راهپیمایی، یک روایتی امروز دیدم، دوستان به من نشان دادند که امام زمان علیه‌السلام فرمود: «اگر شما متّحد بودید، ظهور ما عقب نمی‌افتد، شما متّحد نیستید.» (إحتجاج على أهل اللجاج، طبرسی، ج2 ، ص 499). داریم: «و غیبَتُهُ مِنّا»، غیبت امام زمان علیه‌السلام دست ما هست، یعنی ما باعث شدیم که امام زمان علیه‌السلام دیر ظهور کند. سرمایه‌ی ما راهپیمایی‌هاست، نماز عیدهاست، نماز باران‌هاست. خدایا هر چی به زوّارهای اربعین در طول تاریخ دادی، ما را شریک در آن‌ها قرار بده.
شما نیّت که می‌کنید، آقایانی که دارید می‌روید کربلا، خیلی‌هایتان رفتید برگشتید، ولی قدم‌هایی که برمی‌دارید به قصد افراد بردارید. من یک‌مرتبه در جوانی قبل از ازدواج، قبل از طاغوت، یک کربلای پیاده رفتم، یادم هست که می‌گفتم این ده متر برای فلانی، این ده متر برای فلانی، دیگران را شریک کنید.
مثلاً امام دعا که می‌کند، می‌گوید: خدایا هر عبادتی که کردم، پدر و مادرم را در آن کار شریک کن. دیگران را هم شریک کنید، بعد هم بگویید: خدایا من را هم شریک آن‌ها قرار بده. چه جوری؟ شب که می‌خواهید بخوابید، بگویید خدایا، امروز صبح تا حالا چه‌قدر کار خیر شده، تحصیل، خدمت، رسیدگی به فقرا، گرسنه‌ها، آموزش، هر چی کار خیر شده، من برای هر کار خیری که شده که تو راضی بودی «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمین»، یک «الْحَمْدُ لِلَّه» بگو بخواب. تمام کارهایی که آن روز شده پای تو هم می‌نویسند. مثل لامپ هست، لامپ را یک نفر زیرش بنشیند نور داد، دو نفر هم بنشینند نور دارد، سه نفر هم بنشیند نور دارد، یعنی در نور …، بدون این‌که از شما کم بشود، تمام خیرات دیگران برای شما ثبت می‌شود. ما میتوانیم شریک در همه‌ی خیرها باشیم، در زیارت، در شفاعت، در خدمت.
امام در دعای ماه شعبان می‌گوید: «وَ ارْزُقْنِی مُوَاسَاهَ مَنْ قَتَّرْتَ»، خدایا کمکم کن هر چی داریم با هم بخوریم. این حرکت اربعین، عرب‌ها غذای خودشان را نمی‌خورند، جمع می‌کنند برای این‌که از زوّار امام حسین علیه‌السلام پذیرایی کنند. این مصداق روشن مواسات هست. خیلی برکت دارد، نویسنده‌ها، محقّقین، آن‌هایی که پایان‌نامه می‌نویسند، این برکات عاشورا و برکات این حرکت‌ها را می‌توانند به قلم دربیاورند.
خدایا ما را از غافلین و خاسرین قرار نده.
اللّهمّ صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم.
«و السّلام علیکم و رحمه الله و برکاته»
«سؤالات مسابقه»
1- بر اساس روایات، چه کاری باعث قبولی نماز می‌شود؟
1) نمازهای نافله
2) سجده بر خاک کربلا
3) هر دو مورد
2- آیه 20 سوره عبس، به کدام خواست خداوند اشاره دارد؟
1) آسان شدن کارها
2) سخت شدن کارها
3) پایان یافتن کارها
3- بر اساس آیه 179 سوره اعراف، بدترین انسان‌ها چه کسانی هستند؟
1) کافران
2) غافلان
3) منافقان
4- بر اساس روایات، بالاترین درجه نیکی و کمال انسان، چه امری است؟
1) جهاد در راه خدا
2) شهادت در راه خدا
3) انفاق در راه خدا
5- امام صادق علیه‌السلام، پیراهن خونین کدام یک از امامان را در نزد خود داشت؟
1) امام علی علیه‌السلام
2) امام حسن علیه‌السلام
3) امام حسین علیه‌السلام