موضوع: پرسش و پاسخ(24)
تاریخ پخش: 77/10/28
بسم اللّه الرّحمن الرّحیم
«الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التقوی»
1- راه‌های جلب رضایت امام زمان(ع)
سؤال اول: کارهایی که موجب خوشنودی امام زمان(ع) و وظائف ما در زمان غیبت چیست؟
جواب: خیلی سؤال مهمی است.
بعضی از یاران امام حسین(ع) که در روز عاشورا به زمین افتاده و حضرت سر او را به دامن می‌گرفت خطاب به آن حضرت می‌گفت: «أَرْضَیْتَ عَنِّی» (بحارالانوار/ج84/ص297) آیا از من راضی شدی؟
من در این رابطه چیز تازه‌ای نمی‌دانم، همین مقدار که باید خدا و پیامبر را از خود راضی کنیم. قرآن می‌فرماید: »وَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَحَقُّ أَنْ یُرْضُوهُ« (توبه/62) خدا و رسولش ذی حق‌تر و سزاوارتر هستند که ما آنها را راضی کنیم.
در قرآن می‌فرماید: »رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ« (مائده/119) خدا از آنها و آنها از خدا راضی هستند.
برویم در قرآن سراغ کلمه رضایت که اگر خدا از انسان راضی باشد حتماً رسول و امام زمان (ع) هم از ماراضی هستند.
قرآن دنبال «رضی اللّه» می‌فرماید: »ذلِکَ لِمَنْ خَشِیَ رَبَّهُ« (بینه/8) تقوا و ترس از خدا موجب رضایت او می‌شود.
سؤال: چکار کنیم امام زمان(ع) از ما راضی باشد؟
جواب: تقوا. چون رضایت آن حضرت در رضایت خداوند در تقوا و ترس از اوست.
حدیث: «هرکس منتظر امام زمان(ع) است تقوا و ورع پیشه کند».
پس مجرم و گنهکار نمی‌تواند منتظر باشد، کسی که منتظر مصلح است باید خود صالح باشد. و دعا کردن برای فرج آن حضرت(ع).
گوش دادن به حرف کسی که آن حضرت سفارش کرده که: در زمان غیبت من اطاعت کنید از یک مجتهد بدون هوا و هوس و عادل.
برای رضایت آن حضرت(ع)، سهم امام بدهیم، تجارت کرده‌ام اضافه بر خرج سال یک پنجم آن را بدهیم برای خرج در راه اهداف حضرت مهدی(ع).
الان میلیونها انسان هستند که آن حضرت را نمی‌شناسند و اگر سرمایه باشد در این راه انسان مصرف می‌کند؛ چون امکانات تبلیغی کم است. چون قرآن تا حال به زبان چاپ شده و کتاب مسیحی‌ها به زبان، ما نتوانسته‌ایم اسلام را خوب به مردم دنیا برسانیم.
خواندن کتاب درباره زندگی امام زمان(ع).
توجه به امام زمان(ع) از طریق دعای ندبه و عهد.
صدقه دادن برای سلامتی جان امام زمان(ع).
خواندن دعای معروف «اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ حُجه بن الحسن فِی هَذِهِ السَّاعَهِ وَ فِی کُلِّ سَاعَهٍ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ عَیْناً حَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فِیهَا طَوِیلًا»
2- حق الناس و حق الله
سؤال دوم: حقّ اللّه و حقّ النّاس چیست؟ از نظر شرعی چه تفاوتهایی دارند؟
جواب: «حقّ اللّه » آن است که مدعی آن خداست مثل نماز ولی «حقّ النّاس» غیر از خدا مردم هم مدعی هستند وطرف با دادگستری، البته هر دو مهم است.
درباره «حقّ النّاس » امام سجاد(ع) در سحرهای ماه رمضان در ضمن دعا می‌فرماید:
«وَ مِنْ أَیْدِی الْخُصَمَاءِ غَداً مَنْ یُخَلِّصُنِی» (بحارالأنوار/ج95/ص87) روز قیامت در مقابل خواسته‌های به حق مردم چه کسی مرا خلاص خواهد کرد. اگر فقرا، پابرهنگان، طلبکاران مدعی شوند که از مال ما در اموال تو بود و تو خوشگذرانی کردی چگونه خلاص شوم؟ چون جلسه روز آخر ماه رمضان شاید باشد بگویم.
برادران در کشور جمهوری اسلام خبری از زکات نیست، و اگر پول زکات جمع شود دهها میلیارد تومان است، و اگر پرداخت شود دختر بی جهازیه نخواهیم داشت، کشاورزان نان حلال بخورید، خمس: بیست درصد از اضافه هزینه سال را باید بپردازیم.
حدیث: آبروی مردم «حقّ النّاس » است و شما آبروی مردم را برده‌ای، چرا؟
حدیث: افرادی را به پای حساب آورده و می‌گویند حقّ فلانی را خورده‌ای باید بپردازی، می‌گوید: من که چیزی ندارم، می‌گویند: عبادات خود را به او بده به جای طلبهای او، و اگر عباداتی نداشته باشد، می‌گویند: از گناهان او باید قبول کنی.
حدیث: در تفسیر آیه »وَ إِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ« (تکویر/5) وحشی‌ها هم محشور می‌شوند، روایتی است که اگر حیوانی به حیوانی شاخ زده، خداوند آنها را مبعوث، شاخ را پس زده دوباره خاک می‌شوند.
که از قول کافر هم خداوند می‌فرماید: »وَ یَقُولُ الْکافِرُ یا لَیْتَنی کُنْتُ تُراباً« (نباء/40) کافر می‌گوید: من هم خاک شده و عذاب تمام می‌شود. داستانی از مرحوم شیخ عباس قمی.
که ایشان صاحب مفاتیح الجنان و رابطه خلق و خالق و برای دعا و گریه، بعد از فوت به خواب پسرش آمد که من کتابی را به امانت گرفته و در کتابخانه فلان قفسه و ردیف است، یادم رفته به صاحبش برگردانم، می‌گوید: از خواب بیدار شده کتاب را پیدا، رفتم تا به صاحبش برگردانم کتاب از دستم افتاده، خاکی شد، کتاب را تمیز کرده تحویل دادم، شب بعد پدرم را به خواب دیدم فرمود: کتاب را بردی ولی چرا نگفتی و عذرخواهی نکردی که کتاب افتاده وخراشیده شده، حق مردم از بین رفته، او را راضی کن.
«حقّ النّاس» مهم است، من که حرف می‌زنم آنها که گوش به حرف می‌دهند حقّ النّاس است که اگر حرف با فایده نزنم فردای قیامت گرفتار می‌شوم. و آنکس که کتاب می‌نویسد و کاغذ و وقت مردم را صرف می‌کند همچنین.
3- مبارزه با فساد و ظهور امام زمان(ع)
سؤال سوم: آیا مبارزه با فساد موجب تاخیر در ظهور امام زمان (عج) نمی‌شود؟
جواب: این سؤال از آنجا پدید می‌آید که:
حدیث داریم: زمانی امام زمان(ع) ظهور می‌کند که زمین پر از فساد و ظلم شود. پس باید مبارزه با فسادنکرده، جهان پر از فساد شود تا آن حضرت(ع) بیاید.
نماز و امر به معروف و نهی از منکر برای زمان خاصی نیست، همیشه بر ما واجب است، و «نهی از منکر» یعنی مبارزه بافساد، نه این است که در زمان غیبت «امر به معروف و نهی از منکر» واجب نیست.
اینکه می‌گویند: پر شود از فساد نه اینکه ما هم کمک کنیم و در فساد غوطه ور شویم.
مثال: شب شده، لامپ روشن نکرده، بلکه لامپها را هم خاموش کنید تا خورشید بیاید.
معنای اینکه هوا تاریک است و بناست خورشید بیاید این نیست که ما در تاریکی مانده و به فکر روشنایی نباشیم، ماباید با فساد مبارزه کنیم، منافات هم ندارد که دنیا به علت پیشرفت تکنولوژی پر از فساد شود. و معنای پر این نیست که یعنی هیچ مصلحی نباشد، باید چنین افرادی هم در آن زمان در جامعه باشند، که آنها ناله زده و مردم گوش نمی‌دهد، که خود موجب پر شدن فساد می‌شود.
مثال: معنای اینکه بعد از سرما و زمستان و بهار، تابستان و گرما خواهد آمد این نیست که ما سرما بخوریم و تحمل کنیم. ما به فکر وسائل گرما هستیم، البته بهار هم خواهد آمد.
4- شرایط قبولی اعمال
سؤال چهارم: شرط قبولی عمل نزد خداوند چیست؟ و چه عملی پذیرفته می‌شود؟
جواب: قرآن دراین باره می‌فرماید: »قالَ إِنَّما یَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقینَ« (مائده/27) افراد باتقوا عملشان قبول است.
مثال: شما از چه کسی آب قبول می‌کنی؟ می‌گویی از کسی که لیوانش تمیز باشد.
داستان: به امام صادق(ع) گفتند فلانی آدم خوبی است، روزی بر امام(ع) عبور می‌کرد، حضرت دید رفت دکان بقالی دو انار دزدید و دکان نانوایی هم دو نان، حضرت فرمود: فلانی این چه کاری است که می‌کنی، گفت دو تا انار دزدیده دو گناه و دو نان هم دو گناه می‌شود چهار گناه، من این دو انار و نان را در راه خدا صدقه می‌دهم خداوند می‌فرماید برای هریک ثواب ده پاداش می‌دهم. این چهار صدقه می‌شود چهل پاداش. بعد چهار گناه از آن کم می‌شود، 36 ثواب برای من می‌ماند. حضرت فرمود: شنیده‌ای که کار خوب ده برابر ولی کار خوب از چه کسی؟ خداوند می‌فرماید: «قالَ إِنَّما یَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقینَ« فقط از متقین عمل خوب قبول می‌شود.
مثال: انسان بی تقوا مثل استخر شکست خورده، هرچه هم در آن بریزند خالی می‌شود.
در دعا امام(ع) از خداوند می‌خواهد: خدایا مرا سدسازی کن.
برادران و خواهران می‌شود باتقوا بود از روزه‌هایی که گرفتید ثابت می‌شود، که روز از مال خود نخوردید و سیگار نکشیدید و به احترام ماه رمضان ناسزا کمتر گفتید و غیبت و… و رفتید مسجد رونق گرفت (خانه خدا) بعد از ماه رمضان هم می‌شود، این ماه الگوی خوبی است.
مثال: همانطور که در دنیا جنس استاندارد معتبر و قابل مصرف است و در قیامت هم عمل از افراد باتقوا قبول می‌شود.
سؤال: عامل قبولی چیست؟
جواب: تمبر قبولی تمامی کارها نماز است چون حدیث داریم «فَإِنْ قُبِلَتْ قُبِلَ مَا سِوَاهَا» (کافی/ج3/ص268) اگر نماز قبول شود بقیه کارها هم قبول خواهد شد.
بقول آیت اللّه جوادی آملی: «نماز هم عمود است و هم امام».
حدیث داریم «الصَّلَاهُ عَمُودُ الدِّینِ» (وسائل‌الشیعه/ج4/ص27) حدیث: علی(ع) به استاندار می‌فرماید: «وَ اعْلَمْ أَنَّ کُلَّ شَیْ‌ءٍ مِنْ عَمَلِکَ تَبَعٌ لِصَلَاتِکَ فَمَنْ ضَیَّعَ الصَّلَاهَ فَإِنَّهُ لِغَیْرِهَا أَضْیَعُ» (وسائل‌الشیعه/ج4/ص161) همه کارهایت دنبال نماز است، پس نماز امام همه کارهای دیگر است.
در هر کجا محور باید نماز باشد تا بقیه کارها قبول شود.
بعد می‌فرماید: «وَ إِنْ رُدَّتْ رُدَّ مَا سِوَاهَا» و اگر نماز رد شود بقیه کارها هم قبول نمی‌شود.
مثال: پلیس راه به راننده می‌گوید: گواهینامه را بده، اگر راننده انواع گواهینامه‌های لیسانس و دکتری و مهندسی ونمایندگی مجلس و گذرنامه سیاسی، پروانه ساختمان و هر رقم لوح و لایحه به او بدهی، می‌گوید: من گواهینامه رانندگی می‌خواهم.
من مدالهای طلا در کاراته و کشتی و… قبول نمی‌شود، فقط گواهینامه رانندگی مورد قبول است.
ما که با هر کس و ناکسی حرف می‌زنیم چند دقیقه هم با خدا حرف بزنیم، همّت کنید.
البته: یک آقایی بالای منبر گفت: همّت کرده صلوات ختم کنید، یکی از پای منبر گفت آقا صلوات که همت نمی‌خواهد. نماز که دیگر گیر ندارد و همّتی نمی‌خواهد. وضو گرفتن و با خدا حرف زدن.
مثال: تمبر کوچک را به پاکت بچسبانید تا پاکت رد شود. و نماز تمبر صادرات است.
5- وظیفه ما در برابر توهین به مقدسات
سؤال پنجم: وظیفه ما نسبت به توهینی که به مقدسات درجلسات می‌شود چیست؟
جواب: اولین وظیفه ترک مجلس است. قرآن می‌فرماید: »وَ إِذا رَأَیْتَ الَّذینَ یَخُوضُونَ فی آیاتِنا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى یَخُوضُوا فی حَدیثٍ غَیْرِهِ وَ إِمَّا یُنْسِیَنَّکَ الشَّیْطانُ فَلا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّکْرى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمینَ« (انعام/68) اگر دیدی که در جایی آیات مامسخره می‌شود اعراض کرده جلسه را ترک تا تبدیل به جلسه دیگری شود. این غیرت دینی می‌خواهد.
مثال: اگر در جلسه‌ای به پدر ما ناسزا بگویند ساکت می‌نشینیم.
مقدسات دین ما که از پدر مهمتر است. البته باید ریشه یابی کرد. درباره آنها که توهین می‌کنند.
بعضی نمی‌دانند: باید به آنها آگاهی داد، روی خیال ناسزا می‌گوید، غرضی ندارد.
بعضی مغرض هستند: حکومت اسلامی است باید با آنها برخورد انقلابی شود.
مثل: برخورد امام خمینی (ره) با سلمان رشدی، توهین به مقدسات قابل قبول نیست.
ما هم موعظه داریم و هم شمشیر.
خدایا، به آبروی محمد و آل محمد(ع) نعمت‌هایی که به ما داده‌ای توفیق شکرش را عطا فرموده و از ما نگیر.
خدایا، طاغوت ایران شکستی، طاغوت‌های جهان بشکن.
خدایا، معرفت، علم، اخلاق، عمق و برکت و نورانیّت را در ما و نسل ما روز به روز زیادتر بفرما.
خدایا، منحرفین هدایت، و به بی مسکن‌ها مسکن خوب و به مریضان شفا و به بی همسرها همسر خوب و به بی فرزندان فرزند خوب مرحمت بفرما.
خدایا، توطئه‌ها خنثی، توطئه گران نابود فرما.
خدایا، قلب آقا حضرت مهدی(ع) را برای همیشه از ما راضی و خشنود و رفتار ما را مورد رضای او و ما را مشمول دعای او قرار بده.
خدایا، تمام آنها که در طول تاریخ به گردن ما حق داشته، انبیا، اوصیا، اولیا، شهدا، مراجع، علما، پدران و مادران و اساتید و هرکس در مسلمانی مؤثر بوده جزای خیر مرحمت بفرما.
خدایا، نسل ما را تا آخر تاریخ از شیعیان امیرالمؤمنین(ع) قرار بده.
خدایا، اول مرگ اول راحتی، و روز قیامت روز رو سفیدی و سرافرازی ما قرار بده.
خدایا، مکتب و رهبر و امت و دولت و وطن، آب و خاک، و جوانان ما حفظ بفرما.
خدایا، شرّ اشرار، به خصوص اسراییل و آمریکا به خودشان برگردان.
در این ایّام خیلی‌ها نامه و تلفن درباره گفتن بعضی از کلمات و مطالب دیگر، بنده به سهم خودم هرکس برای من چیزی گفته همه حلال، و اگر لغزشی داریم شما ما را حلال کنید.
«والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته»