موضوع: معاد شناسی- 20، پاداش نیکوکاران
تاریخ پخش: 71/01/12
بسم اللّه الّرحمن الّرحیم
«الهی انطقنی بالهدی و الهمنی تقوی»
1- نعمت‌های بهشتی
فرش‌هایی که آسترش ابریشم است. فرش‌هایی که نخ زیرش از ابریشم است. معمولاً قالی‌های دنیایی رویش ابریشم است. آنچه در دنیا جلوه‌ی یک فرش ابریشم است، آن جلوه‌ها پشت فرش است. «وَ زَرَابىِ مَبْثُوثَهٌ» (غاشیه/16) فرش‌های زرباف و نفیس، «وَ نمََارِقُ مَصْفُوفَهٌ» (غاشیه/15) پشتی‌های ردیف شده، «مُتَّکِئینَ عَلى رَفْرَف» (الرحمن/76) روی تخت‌ها تکیه شده. «علی رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَ عَبْقَرِیٍّ حِسانٍ» (الرحمن/76) پارچه‌های بی نظیر، «عَلى سُرُرٍ مَوْضُونَهٍ»(واقع/15) تخت‌ها به هم پیوسته است. «مُتَّکِئینَ عَلَیْها مُتَقابِلینَ» (واقعه/16) روبروی هم نشستند. مثل اتوبوس نیست. مثل قطار است. «فی ضَلالٍ» سایه گاه است. «عَلَى الْأَرائِکِ یَنْظُرُونَ» (مطففین/23) جلوه‌های دیدنی زیادی دارند. «عَلَى الْأَرائِکِ یَنْظُرُونَ» خودشان و همسرانشان، حالا یا با همین همسرهای دنیایی خودشان در آن دنیا هم هستند. یا با همسرهای دیگری محشور می‌شوند. «فیها بِکُلِّ فاکِهَهٍ»(دخان/55) هر میوه‌ای را می‌خواهی. «وَ فاکِهَهٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ» (واقعه/20) هر نوع میوه‌ای که دلت بخواهد. انتخاب با شماست. «وَ فَواکِهَ مِمَّا یَشْتَهُونَ» (مرسلات/42) هرچه اشتها دارید. «فیهِما فاکِهَهٌ وَ نَخْلٌ وَ رُمَّانٌ» (الرحمن/68) میوه‌ها، خرماها، انارها، اسم نه درخت میوه در قرآن آمده است. «وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ» (واقعه/29) موزها روی هم انباشته است. «وَ لَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ» (واقعه/21) گوشت پرنده، هرچه که اشتها دارید. «فیها أَنْهارٌ مِنْ ماءٍ» نهر آب، «وَ أَنْهارٌ مِنْ لَبَنٍ» نهرهای شیر، «وَ أَنْهارٌ مِنْ خَمْرٍ» نهرهای شراب، «لَذَّهٍ لِلشَّارِبینَ» هرکس بخورد می‌فهمد که چقدر لذیذ است. «وَ أَنْهارٌ مِنْ عَسَلٍ» نهرهایی از عسل، «مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى»(محمد/15) از عسل مصفا، یعنی تصفیه شده است.
2- نعمت‌های بهشتی پاداش مؤمنان و مجاهدان
اینها پاداش عزیزانی است که در جبهه‌های جنگ تشنه پرپر شدند، برای اینکه زیر بار آمریکا و طاغوت نروند. همسن این جوانان هم پای ویدئو می‌نشینند و با یک عکس دلش خوش است. یک نفر هم در آفتاب داغ خوزستان و در سرمای کردستان در مقابل طاغوت نماز شب خواند و آرپیجی دست گرفت. «أَ فَمَنْ کانَ مُؤْمِناً کَمَنْ کانَ فاسِقاً لا یَسْتَوُونَ» (سجده/18) خوب و بد یک شکل نیست. «هَلْ یَسْتَوِی الْأَعْمى وَ الْبَصیرُ» (انعام/50) می‌شود یکسان باشند. «إِنَّ الْأَبْرارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کانَ مِزاجُها کافُورا»(انسان/5) «عَیْناً فیها تُسَمَّى سَلْسَبیلاً» (انسان/18) «وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُورا» (انسان/21) خداوند میزبان اینها است. «یُسْقَوْنَ مِنْ رَحیقٍ مَخْتُومٍ» (مطففین/25) از شراب زلال، مختوم به معنی مهر شده است. دست نخورده است. «یُطافُ عَلَیْهِمْ بِصِحافٍ»(زخرف/71) ظرف‌هایی دور اینها حلقه می‌زنند که از طلا است. آن ظرف‌های طلایی برای کسی است که در اینجا طلا را بیرون انداخته است. «بِأَکْوابٍ وَ أَباریقَ وَ کَأْسٍ مِنْ مَعینٍ» (واقعه/18) ظرف‌های دسته دار و بی دسته از جام لبریز است. نوشیدنی‌های شیرین و گوارا، بلوری که نژادش از نقره است. «یَلْبَسُونَ مِنْ سُندُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ مُتَقابِلینَ» (دخان/53) لباس هایشان سبز رنگ و از ابریشم نازک و ضخیم است. اصولاً در رنگ‌ها رنگ سبز بهترین رنگ است.
در روایت داریم که رنگ سبز برای نور چشم مفید است. حدیث داریم که شاعری هم این حدیث را به شعر درآورده است. سه چیز غصه را برطرف می‌کند. یکی آب است. نگاه کردن به آب غصه را برطرف می‌کند. «وَ لِباسُهُمْ فیها حَریرٌ» (حج/23) لباس هایشان از حریر و ابریشم است. دستبندهای طلایی و نقره‌ای دارند. «وَ لَهُمْ فیها أَزْواجٌ مُطَهَّرَهٌ»(بقره/25) همسران پاک و دست نخورده دارند. «وَ زَوَّجْناهُمْ بِحُورٍ عینٍ» (دخان/54) «کَأَمْثالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ» (واقع/23) زیبا صورت و درخشنده هستند. «عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ عینٌ» (صافات/48) چشمان بادامی، «لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ» (الرحمن/74) نه انسان و نه جن با آن تماس گرفته است. باکره هستند. «کَأَنَّهُنَّ الْیاقُوتُ وَ الْمَرْجانُ» (الرحمن/58) از نظر سرخی و شفافی می‌درخشند. مثل یاقوت و مرجان هستند. نگاهشان کوتاه است. یعنی فقط به همسران خودشان نگاه می‌کنند. چشم چران نیستند. چشمانشان نیمه باز است. هردو ارزش است. در نماز هم داریم وقتی نماز می‌خوانید چشمتان نیمه باز باشد. نه خواب باشید. نه ببندید. نه خیره شوید. مستحب است که در نماز چشم نیم باز باشد. «قاصِراتُ الطَّرْفِ» یعنی چشمشان نیمه باز است. نگاه‌ها محسوس است. «حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِی الْخِیامِ» (الرحمن/72) حورالعین‌ها حفاظت شده هستند. «عُرُباً أَتْراباً» (واقعه/37) دوشیزه‌های بهشتی خوشزبان هستند. حرکات شیرینی از خود نشان می‌دهند. «فیها ما تَشْتَهی أَنْفُسُکُمْ» (فصلت/31) هرچه دلت می‌خواهد لذت است. هرچه چشمت می‌بیند کیف هست.
3- هرچه در دنیاست فانی است و در آخرت باقی است
مهم‌تر از همه اینکه همیشه هست. در دنیا هرچه هست فانی است. ممکن است کسی بگوید: پسر من همه چیز دارد. خیلی ثروت دارد. بله دارد ولی همه را باید بگذارد و برود. تلخی همه‌ی لذت‌های دنیا این است که از آدم می‌گیرند. تمام لذت‌های شاه با یک مرگ بر شاه از بین رفت. می‌گویند: یک کسی به خدا تلگراف زد، یک کامیون اسکناس برای ما بفرست، ما خوش باشیم. پاسخ آمد: یک کامیون اسکناس به شما می‌دهم اما یک سرطان هم می‌دهم. گفت: نمی‌خواهم. دوباره تلگراف زد. خدا یک گونی اسکناس برای من بفرست. جواب آمد یک گونی را می‌دهم یک بچه‌ی فلج هم می‌دهم. خدایا نمی‌خواهم. یک ساک اسکناس بفرست ما خوش باشیم. جواب آمد یک ساک اسکناس با تنگی سینه به تو می‌دهم. گفت: خدایا نمی‌خواهم. همان صد تومان خودم را بده. جواب آمد تدریجاً می‌رسد. تو دخالت نکن.
4- در بهشت چیزی را که می‌دهند، برنمی‌گردانند
بدی دنیا این است که خوبی هایش با دردسر پیدا می‌شود و هم زود از دست می‌رود. چقدر استخر ساختند و نتوانستند در آن شنا کنند. خانه‌ها ساختند و در آن زندگی نکردند. بچه‌ها بزرگ کردند و لذت بچه را ندیدند. خوبی آخرت این است که وقتی می‌دهند دیگر از تو نمی‌گیرند. شهرتش هم همینطور است. من در ایران خیلی مشهور هستم. یک زن و شوهر با هم حرف می‌زدند، یک بچه بغلشان بود. من از کنار آنها گذشتم. پدر و مادر چون سرگرم حرف بودند من را نشناختند اما بچه‌ای که در بغل مادرش بود من را شناخت. گفت: مامان! گفت: چه شد؟ گفت: تلویزیون. من خندیدم که این بچه در بغل مادرش من را شناخت. اگر امروز من بمیرم، سی میلیونی که برنامه‌ی ما را می‌بینند، می‌گویند: قرائتی مرد؟ اِ. . . بعضی‌ها هم می‌گویند: قرائتی مرد؟ اِ، اِ. . . نهضت سواد آموزی که ما را می‌شناسند، می‌گویند: قرائتی مرد؟ اِ، اِ، اِ، اِ. . . این شهرت است. امروز خیابان را به اسم شما می‌کنند، فردا هم یک آدم حسابی‌تر پیدا می‌شود تابلو شما را می‌کنند. نمی‌شود به چیزی تکیه کرد. اما در بهشت یک چیزی را که می‌دهند دیگر برنمی گردانند. «فی مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خالِدُونَ» (انبیاء/102)
5- یک در بهشت مخصوص رزمندگان است
قرآن می‌گوید: «حَتَّى إِذا جاؤُها فُتِحَتْ أَبْوابُها»(زمر/73) درهای بهشت که باز می‌شود بهشت هشت در دارد، یک در آن باب المجاهدین است. این در خط ویژه‌ای که مخصوص رزمنده‌ها است. شهید مطهری برای طلاب نهج البلاغه درس می‌داد. در نهج البلاغه به این جمله رسید که بهشت دری دارد مخصوص باب المجاهدین است. مخصوص رزمنده‌ها است. در راه خدا خون دادن است. تا اینجا رسید، نهج البلاغه را زمین گذاشت و گفت: من می‌خواهم یک دعا کنم، شما آمین بگویید. این قصه برای سی سال پیش است. خدایا به من توفیق بدهد که من هم در راه تو شهید شوم. سی سال پیش دعا کرد و بعد از سی سال به آرزویش رسید. یک در مخصوص اینها است. وقتی درها باز می‌شود «حَتَّى إِذا جاؤُها فُتِحَتْ أَبْوابُها وَ قالَ لَهُمْ خَزَنَتُها سَلامٌ عَلَیْکُمْ» (زمر/73) فرشته‌ها می‌گویند: سلام و درود بر شما! «فدخلوها» بفرمایید داخل! «سَلامٌ عَلَیْکُمْ بِما صَبَرْتُم»(رعد/24) درود بر شما به خاطر صبری که کردید. بگذارید دیگران روزه‌شان را بخورند. بگذار آنها نماز نخوانند شما بلند شو و دو رکعت نماز بخوان. شما یک پولی به فقرا بده. شما در مقابل متلک‌ها صبر کن. در مقابل مصیبت‌ها صبر کن. در مقابل هوس‌ها خودت را نگه دار.
6- خطاب فرشته‌ها به جهنمی‌ها
جهنمی‌ها وقتی وارد جهنم می‌شوند می‌گویند: «أَ لَمْ یَأْتِکُمْ رُسُلٌ مِنْکُمْ» فرشته‌های مامور جهنم به جهنمی‌ها می‌گویند: «أَ لَمْ یَأْتِکُمْ رُسُلٌ مِنْکُمْ»(انعام/130) پیغمبرها در دنیا نیامدند به شما بگویند؟ نمی‌دانستید حق و باطل چیست؟ مشروبات حرام است. موسیقی این چنینی حرام است. یا این فرد دوست شدن حرام است. دیدن این فیلم حرام است. گفتن این کلمه حرام است. این رقم پوشش و حجاب حرام است. این رقم برخورد حرام است. حلال و حرام را نشناختی؟ می‌گویند: شنیدیم ولی دل ندادیم.
7- نشانه‌های خانه‌های بهشتی و خانه‌های جهنمی
در بهشت هرچه هست سلام می‌کند. «إِلاَّ قیلاً سَلاماً سَلاماً»(واقعه/26) به همدیگر هرچه می‌گویند سلام و صفا است. آنوقت در جهنم می‌گویند: مرگ بر تو! قرآن می‌گوید: «ِکُلَّما دَخَلَتْ أُمَّهٌ لَعَنَتْ أُخْتَها»(اعراف/38) هر دسته‌ای به دسته‌ی دیگر نفرین می‌کند. من خانه‌ای سراغ دارم که وقتی بچه عطسه می‌کند، پدرو مادرش می‌گویند: خیر باشد. بچه وارد می‌شود و پدر و مادر به او سلام می‌کنند. اصلاً خانواده‌هایی هستند که کوچک و بزرگ با ادب با هم رفتار می‌کنند. این خانه‌ها، خانه‌هایی بهشتی است. خانه‌هایی هم هستند که دائماً در سر و کله‌ی هم می‌زنند. این خانه‌ها که دائم به هم فحش می‌دهند و ناسزا می‌گویند خانه‌های جهنمی است. علامت جهنمی‌ها این است «ِکُلَّما دَخَلَتْ أُمَّهٌ لَعَنَتْ أُخْتَها» به همدیگر نیش می‌زنند و فحش می‌دهند. همه چیز را به گردن همدیگر می‌اندازند. خانه‌هایی هم هست که وقتی در می‌زنند، بچه به پدر می‌گوید: دیشب من در را باز کردم. امشب تو باز کن. خانه‌هایی هم هست که وقتی در می‌زنند بچه‌ها می‌دوند و در را باز می‌کنند. خیلی فرق می‌کند.
خدایا، به آبروی کسانی که اهل بهشت هستند، ما را اهل بهشت قرار بده. به جامعه‌ی ما آن صفایی را که اهل بهشت دارند مرحمت بفرما. ما را از درگیری‌ها، کینه‌ها، سو ظن‌ها، خباثت‌ها، عیب‌ها و ضعف‌هایی که نتیجه‌اش این است که زندگی دنیا و آخرت ما را جهنمی می‌کند دور بدار.
«والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته»