موضوع بحث: معادشناسی -11، شاکیان و ثبت عمل
تاریخ: 71/01/02
بسم الله الرّحمن الرّحیم
انشاالله خداوند عبادتهای همه را قبول و سال نو را مبارک کند. بحثی را که امسال ماه رمضان دنبال می کنیم بحث معاد است، در معاد خیلی خبر است:
1- شاکیان. 2- ثبت و کشف نامه‌ها. 3- جسمانی بودن معاد.
1- قرآن و رهبران آسمانی و مساجد شاکیان روز قیامت
روی این سه موضوع بحث می کنیم. در قیامت افرادی شکایت می کنند که اسم آنها را گذاشتیم شاکیان. که یکی قرآن است که روایت داریم روز قیامت قرآن می‌آید و شکایت می کند که: به من بها ندادند. یکی پیغمبر است. که باز شکایتش مربوط به قرآن است که: «إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً» (فرقان/30) یکی هم مسجدی است که رها می شود، و یکی هم رهبران آسمانی که شهید شده‌اند، «یَا رَبِّ قَتَلُونَا وَ طَرَدُونَا» (بحارالانوار،ج7،ص222) مظلومینی که خونشان ریخته شد. قرآنی که کنار زده شد. مسجدی که درش بسته شد. اینها شاکیان هستند. برخورد خود ما نسبت به قرآن چیست؟ قرآن پهلوی ما چقدر جلوه دارد؟
2- روابط ضعیف ما با قرآن
رابطه‌مان با قرآن ده تا رابطه است:
1- رابطه ی قسم. وقتی می خواهیم به قرآن قسم بخوریم. 2 – رابطه ی بک یاالله. در شب 21 ماه رمضان قرآن سر می گیریم.
3- رابطه ی استخاره.
4- رابطه ی کیف عروس، مهریه ی یک جلد کلام الله مجید. 5- رابطه ی تبلیغات، یک آیه را چاپ می کنیم، پوستر می کنیم. درباره ی بانک صادرات، بانک مرکزی، سعدی، روغن قو، سفال فلان، فرش فلان. یک ساعت فروشی بود ساعت تعمیر می کرد روی تابلو نوشته بود »عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَهِ« (لقمان/34) علم الساعه یعنی علم روز قیامت پهلوی خداست، به تو ربطی ندارد.
6- رابطه ی خانه ی نو رفتن. تمام رابطه‌ها. رابطه ی شکمی و هنری، تبلیغاتی، دکوری و. . .
رابطه ی ما با قرآن رابطه ی بسیار ضعیفی است. کشورهای عربی هم همینطور هستند. رابطه ی آهنگ و صوت، تجوید.
رابطه ای که خداوند محبوب ماست و ما کتاب محبوب را می خوانیم. خداوند خالق ماست و ما کتاب دستورالعملهای زندگیمان را باید بخوانیم. باید اینگونه باشیم. ما قرآن را به عنوان کتاب عمل استفاده نمی کنیم.
3- ثبت اعمال بطور دقیق
مسأله ی دیگر مسأله ی ثبت عمل هست. راجع به ثبت عمل آیه زیاد داریم.
تمام کارهایی که ما می کنیم ثبت می شود. کره ی زمین یک ضبط و صوت است و ما داخل و در شکم ضبط و صوت زندگی می کنیم. منتها از این ضبط و صوت غافل هستیم.
قرآن می فرماید: «إِنَّ رُسُلَنا یَکْتُبُونَ ما تَمْکُرُونَ» (یونس/2) فرستاده های ما می نویسند حیله های شما را. مکر شما را می نویسند.
هرچه شما می گویی ما می نویسیم. «وَ إِنَّا لَهُ کاتِبُونَ» (انبیاء/94) ما کاتب کارهای شما هستیم. «رُسُلَنا یَکْتُبُونَ» یعنی: فرستاده های ما می نویسند.
«نَکْتُبُ ما قَدَّمُوا وَ آثارَهُمْ» (یس/12) نه فقط خودِ کار را می نویسیم، بلکه آثار کارها را هم می نویسیم.
آدم وقتی از گلابی عکس می گیرد ظاهر گلابی مشخص می شود خاصیت و آثار آن معلوم نیست. خدا می گوید: ما آنچنان می نویسیم که درونش هم نوشته می شود و عوارض بعد از آن را هم می نویسیم.
«وَ کُلُّ شَیْ‌ءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ» (قمر/52) هر کاری که اینها انجام بدهند، اینها مکتوب است.
«وَ إِنَّ عَلَیْکُمْ لَحافِظینَ» (انفطار/10) به درستیکه بر شما افرادی که حافظ شما هستند وجود دارد.
«کِراماً کاتِبینَ» (انفطار/11) اینها با کرامت هستند پاداش را چند برابر می نویسند. «یَعْلَمُونَ ما تَفْعَلُونَ»(انفطار/12) علم دارند به هر کاری که شما انجام می دهید.
«ما یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاَّ لَدَیْهِ رَقیبٌ عَتیدٌ» (ق/18) لب تو تکان نمی خورد با کلمه ای مگر اینکه کنار لب شما رقیب و عتید هست.
آیات زیادی در قرآن داریم که کارهایتان ثبت می شود. دوربین های خدا مخفی است.
4- روز قیامت پرونده‌ها باز می‌شود
وقتی ثبت شد، روز قیامت ثبت شده‌ها کشف می شود. و این آبروریزی است. قرآن می گوید: »وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ« (تکویر/10) روز قیامت پرونده‌ها باز می شود.
«یُنَبَّؤُا الْإِنْسانُ یَوْمَئِذٍ بِما قَدَّمَ وَ أَخَّرَ» (قیامه/13) انسان روز قیامت اول حاشا می کند. حتی قسم هم می خورد.
«وَ اللَّهِ رَبِّنا ما کُنَّا مُشْرِکینَ» (انعام/23) به خدا ما مشرک نبودیم. مشرک بوده، خداپرست بوده، فکر می کند دادگاه دنیاست می گوید ما نبودیم. خدا می گوید: تو نبودی پس این چیه؟ چنان صحنه‌ها برایش روشن می شود که دیگر نمی تواند حاشا کند.
«بَلْ بَدا لَهُمْ ما کانُوا یُخْفُونَ» (انعام/28) هر چیزی را که مخفی کنند آنجا لو می رود.
5- نامه اعمال مجرمان
روز قیامت یک پرونده ای برای انسان باز می شود. خدا می گوید: »إقرأ کتابک« نامه‌ات را بخوان. »اقْرَأْ کِتابَکَ کَفی بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسیباً« (اسرا/14)خودت بگو چه کارت کنیم؟ خودت بگو جرمت چیست، دو ساعت دو ساعت حرف زدی اما سه دقیقه نماز نخوانده ای. قرآن در آیه ای دیگر می فرماید: روز قیامت یک پرونده ی دیگری باز می شود، انسان مجرم نگاه می کند به پرونده می‌گوید: »ما هذا الکتاب« این چه پرونده ای است؟ »لا یُغادِرُ صَغیرَهً وَ لا کَبیرَهً إِلاَّ أَحْصاها« (کهف/49) این عجب پرونده ای است، هیچ کار ریز و درشتی نیست که ثبت نکرده باشد. و لذا سرش را پایین می اندازد.
در دادگاه هایی که در تلویزیون نشان می دهد دیدید که مجرم سرش را پایین گرفته و یا جلوی صورتش را گرفته. قرآن در این باره می‌فرماید: »إِذِ الْمُجْرِمُونَ ناکِسُوا رُؤُسِهِمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ« (سجده/12) مجرم سرش را پایین می اندازد. یک خلافهایی بوده که نمی خواسته کسی بفهمد حالا آنجا همه می فهمند.
6- کسانی که نامه اعمالشان در دست راست است
یک پرونده ی ثبت است و یک پرونده ی دیگر هم داریم. که قرآن می فرماید: یک عده نامه در دست راستشان است یک عده نامه را در دست چپ می دهند. نامه ی دست راست نشانه ی موفقیت است. می گوید: «اقْرَؤُا کِتابِیَهْ» (حاقه/19) بیایید نامه ی من را بخوانید. «إِنِّی ظَنَنْتُ أَنِّی مُلاقٍ حِسابِیَهْ» (حاقه/20) من در دنیا به فکر قیامت بودم. حرام نمی خوردم. گناه نمی کردم. در برابر خلاف خودم را نگاه می داشتم. «فَهُوَ فی عیشَهٍ راضِیَهٍ« در قیامت در یک زندگی به سر می برد که راضی است.
«فی جَنَّهٍ عالِیَهٍ» در باغهایی بلند درجه، شاخه های به هم نزدیک. «کُلُوا وَ اشْرَبُوا» بخورید و بیاشامید. به خاطر خوبی‌هایی که در دنیا داشته‌اید اینجا راحت باشید.
در آن دنیا هر چه ببینی و هر چه بخوری خسته نمی شوی کیف می کنی و لذت می بری. و هر چه لذت ببری سیر نمی شوی، چشم خسته نمی شود، هر چه می بینی کیف می کنی. برعکس عذاب هم همینطور است. در دنیا مثلاً در گرما در آبادان و بوشهر در هوای ْ45 نانواها چه می کنند؟ اینها عادت کرده‌اند. قرآن می گوید: نه اینگونه نیست «فَلا یُخَفَّفُ» نه سختیش کم می شود و نه شیرینیش کم می شود. دردش برای همیشه درد است و لذتش برای همیشه لذت است.
7- کسانی که نامه اعمالشان در دست چپ است
»وَ أَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ بِشِمالِهِ« (حاقه/25) افرادی که نامه ی اعمال را به دست چپشان می دهند می گویند: «فَیَقُولُ یا لَیْتَنی لَمْ أُوتَ کِتابِیَهْ« کاش این را به من نمی دادند. تا این را به من نداده بودند احتمال می دادم که شاید ما روسفید بشویم. کاش مرده بودم کاش نابود شده بودم. »یا لَیْتَنی کُنْتُ تُراباً« (نباء/40) کاش من خاک بودم. خاک یک دانه گرفت صد دانه بیرون داد اما من به خاطر این همه نعمت یک سجده نکردم. خاک از من بهتر است.
8- جسمانی بودن معاد
حالا آیا معاد جسمانی است؟ بله، قرآن بارها در سوره ی معارج، یس و قمر می فرماید: «یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ سِراعاً کَأَنَّهُمْ إِلی نُصُبٍ یُوفِضُونَ« (معارج/43) آخر بعضی‌ها می گفتند: ما وقتی مردیم می پوسیم فقط روح ما زنده است. نخیر روح نیست همین استخوان پوسیده‌ها دوباره درست می شود. »یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ« یعنی از قبر خارج می‌شود. یا آیه داریم: »وَ أَنَّ السَّاعَهَ آتِیَهٌ لا رَیْبَ فیها وَ أَنَّ اللَّهَ یَبْعَثُ مَنْ فِی الْقُبُورِ« (حج/7) خداوند مبعوث می کند کسانی را که در قبرها هستند.
من بعثنا من مرقدنا. از همین قبر. تمام مثالهایی که قرآن و پیغمبر می زند می گوید: در قیامت شک داری. ببین چطور دانه را می کاری، برگها می ریزد. تمام مثالها برای مادیات است.
کفار هم می‌گفتند: »أَ إِذا کُنَّا تُراباً أَ إِنَّا لَفی خَلْقٍ جَدیدٍ« (رعد/5) ما وقتی در خاک پوسیدیم و ذرات ما گم شد دو مرتبه زنده می شویم؟ بله زنده می شویم. آن کسی که اول درست کرد حالا هم درست می کند.
مرگ یک بیهوشی است. هر کسی هر چیزی را بسازد دومرتبه می تواند باز کند دوباره بسازد. مهندس اگر یک ماشین می سازد می تواند ساخته‌اش را باز کند دو مرتبه به هم ببندد، خدا هم می‌داند و هم می تواند.
بحث امروز ما سه مسأله شد: شکایت چهار چیز، مسجد مخروبه، قرآن متروک، رهبران مظلوم.
تمام کارهای ما ثبت می شود. خداوند بارها در قرآن گفته که: ریز و درشت کارها را ثبت می کنم. روز قیامت نامه ی اعمال بدست ما داده می شود. قیامت مربوط به روح نیست. همین جسم است سه مرتبه کلمه ی اجداث آمده.
خدایا هر چه به عمر ما اضافه می کنی به ایمان و معرفت ما اضافه بفرما.
«والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته»