حجت الاسلام و المسلمین محسن قرائتی کارشناس مذهبی و معلم قرآن، درباره اهمیت اخلاص در انجام اعمال دینی به خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: در مراسم دینی مانند نماز جماعت، حج، افطاری، عزاداری و … احتمال سه آسیب وجود دارد که باید مراقب آنها باشیم. گاهی آسیب از ابتدای کار است؛ مانند لیوانی که از ابتدا در آن حشرهای (سوسک) بوده است. دیگر هرچه در این لیوان بریزیم، نمیتوان آن را خورد. یکسری کارها از اول برای رضایت خدا نیست. وی افزود: گاهی کار ما برای خداست؛ اما وسط کار غرور ما را میگیرد. گاهی اول و وسط کار برای خداست؛ اما در انتها گناهی میکنیم که همه اعمال ما را از بین میبرد. برخی کار زیاد میکنند. ابتدا و وسط کار برای خداست؛ اما بعد از عملیات گناهی میکنند که همه اعمالشان هدر میرود. به همین دلیل حفظ عمل، از انجام آن سختتر است. انسان قالی را یک ساله میبافد؛ اما باید از آن صد سال محافظت کند. ازدواج با چند روز خواستگاری رفتن انجام میشود، اما همسرداری دهها سال طول میکشد. حجت الاسلام و المسلمین قرائتی در ادامه اظهار کرد: حدیث داریم که میفرمایند اگر میخواهید بفهمید حج کسی قبول است یا نه، ببینید بعد از حج عملش بهتر شده یا نه. اگر کسی قبل از حج دروغ میگفت، باز هم دروغ میگوید؛ یعنی حجش قبول نشده است. محرم و صفر و ماه رمضان، اوقاتی هستند که میگذرند. آدمی باید ببیند که تغییر کرده یا نه. انسان باید مراقب باشد که ابتدای کارش ریا نباشد؛ وسطش غرور نباشد و عملی انجام ندهد که کارش را به هدر بدهد. به همین دلیل قرآن میگوید هر کس کار خوبش را تا قیامت بیاورد، کارش را به خوبی انجام داده است. باید عمل خود را از مراحل سخت نابودی بگذرانیم؛ باید مراقب بود که عملمان وسط راه از بین نرود. این کارشناس مذهبی در پایان بیان کرد: خیلی وقتها اعمال ما مثل آبکش میماند؛ در آب که باشد پر است، اما بالا که میآوریم هیچ چیز ندارد. باید مراقب باشیم نیتهای ما خالص باشد. پُز ندهیم که هیئت ما و محله ما چنین است. میگوییم که اگر فلان غذا را بدهیم، پانصد نفر می آیند و اگر قیمه بدهیم، هزار نفر. اگر فلان مداح را دعوت کنیم، دو هزار نفر میآیند. پس قیمه و فلان مداح را کنار هم میگذاریم و حسینیه و هیئت خود را پر میکنیم. دیگر کاری نداریم چه می گویند، چه می شنوند و کار ما چه اثری دارد. باید مراقب محاسبات خود باشیم؛ باید مراقب باشیم که خدا را فراموش نکنیم.