حرمت شکنی

موضوع: حرمت شکنی
تاریخ پخش: 78/04/24

بسم الله الرحمن الرحیم

«الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التقوی»

به مناسبت مسائل و حوادثی که اخیرا در تهران پیش آمد و همه مردم ایران در جریان آن قرار گرفتند، فکر کردم یک بحث قرآنی داشته باشم بالاخره ما مسلمانیم سر سفره وحی بنشینیم و در پرتو قرآن مسائلی را مطرح کنیم.
احترام به مقدسات و وجود خط قرمز و عدم حرمت شکنی. البته دانشگاه و حوزه هم از مقدسات است که نباید حریم آن شکسته شود.
1- مسائلی که باید حرمت آنها حفظ شود
خط قرمز یک جایی باید ایستاد و حیا کرد و احترام گذاشت:
الف: حرمت خداوند متعال
ب: حرمت رسول خدا(ص)
ج: حرمت امامان معصوم(ع)
د: حرمت علما و مراجع و رهبری
ه: حرمت مراکز علمی و عبادی
و: برخورد با حرمت شکن
بحث امروز را اگر عنایت بفرمایید شاید 50 آیه و حدیث باشد چون من مقام مسئولی نیستم که پیام تبریک و تسلیتی بدهم، من معلم قرآن هستم و از قرآن می‌گویم.
به قول مقام معظم رهبری (زید عزه) این دلارهایی که آمریکا (بر علیه جمهوری اسلامی) تصویب کرده یک جایی باید خرج یک طراحی شود.
البته بعضی چیزها مقدس نیست مثلا من یک طلبه هستم یک انسان، یک انسان است، البته انسان هم حریم دارد، روی قبر مرده‌اش نمی‌شود آب دهان انداخت، گرچه 20 سال قبل مرده چنین جسارتی حق نداری بکنی، چون توهین به آن مسلمان است.
میفرمایند: اگر مسلمانی مرد تا 30 سال حق نداری قبر او را بشکافی، چون اینکار توهین به مقام اوست.
یک انسان احترام دارد، عالم باشد بیشتر، سید باشد بیشتر، مجتهد باشد بیشتر، رهبر بیشتر، مرجع بیشتر، نایب امام زمان (عج) باشد بیشتر، تمام تلاش دشمن و کفار این بود که قداست را بشکنند از خداوند شروع کنیم:
2- حرمت خدا
آیه نازل شد: «مَنْ ذَا الَّذی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً» (بقره/245) به خداوند قرض بدهید.
عده‌ای گفتند: «إِنَّ اللَّهَ فَقیرٌ وَ نَحْنُ أَغْنِیاءُ» (آل عمران/181) خدا گداست و ما بی نیاز هستیم چون خدا گفته قرض بدهید. اینکه خداوند می‌فرماید قرض بدهید مثل پدری است که به فرزندش می‌گوید دستت را به من بده حال فرزند بگوید پدرم گدا و فقیر است. نه اینکه پدر می‌گوید یعنی دستت را به من بده تا نیفتی برای حفظ خودت. مورد دیگر گفتند: «یَدُ اللَّهِ مَغْلُولَهٌ» (مائده/64) یعنی دست خدا بسته است و کاری نمی‌تواند بکند. قرآن می‌فرماید: «غُلَّتْ أَیْدیهِمْ» (مائده/64) یعنی دست خودشان بسته است.
«بَلْ یَداهُ مَبْسُوطَتانِ» (مائده/64) یعنی دست خدا باز است.
3- حریم قرآن
گاهی به قرآن اهانت می‌کنند. قرآن می‌فرماید: «وَ لا تَسُبُّوا الَّذینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ» (انعام/108) یعنی به بت پرستان توهین نکنید البته بزرگان ما از این فحشا و دشنامها شنیده‌اند، کلامی که مقام معظم رهبری فرمود، من خودم در جوانی هایم در سال 42 از امام خمینی(ره) شنیده‌ام، فرمودند اگر عکس مرا هم پاره کردند حساسیت نشان ندهید، چون میخواهند فتنه‌ای درست کنند، تازه اول کار هم بود بعد از این راهپیمایی باید دید اینها که عکس پاره کرده‌اند مغرض، بی غرض، گول خورده، یا توطئه گر بوده‌اند اینها کدش فرق می‌کند. اگر کسی گول خورده خلاص، خلبانانی که در کودتای نوژه شرکت کرده بودند، به یقین گول خورده بودند، ولی بعضی‌ها هم با قرارداد با آمریکا می‌خواستند کودتا کنند.
یک چیز خوشمزه‌ای می‌خواهم بگویم به شرطی که زیادی گوش بدهید تا حرام نشود خیلی قشنگ است. یکی از اطرافیان امام صادق(ع) مامور شد گوسفندی بخرد رفت گوسفندی خرید مثلا 30 هزار تومان در بین راه به 60 هزار تومان فروخت. دوباره به میدان رفت گوسفندی خرید به 30 هزار تومان آمد و داستان را برای امام صادق(ع) نقل کرد امام(ع) فرمود: «بَارَکَ اللَّهُ لَکَ فِی صَفْقَهِ یَمِینِک» (عوالی‌اللآلی/ج‌3/ص‌205)
خداوند برکت بدهد به این نوع معامله‌ای که کرده‌ای،
ما در فارسی هم می‌گوییم «باریک الله»
یکی دیگر از همراهان حضرت(ع) با مثلا 50 هزارتومان مسئول به تجارت و مضاربه شد او هم رفت و با عده‌ای شریک شد و مثلا نخود و لوبیا وارد کردند و چون این جنس در منطقه کم بود با همکاران و شریکانش قرار گذاشتند برای اینکه سود بیشتری ببرند و مردم محتاج بوده و حاضر به خرید می‌شوند گرانتر بفروشند، بالاخره با 50 هزار تومان، 50 هزارتومان هم سود کرده و 100 هزار تومان خدمت حضرت آورد حضرت وقتی داستان تجارت و کسب اینچنین شنید بسیار ناراحت شد.
سؤال: چرا حضرت(ع) به پول گوسفند خوشحال شده و دعا کرد و به تجارت دوم ناراحت گردید؟
جواب: گوسفند طبیعی بود ولی نخود و لوبیا توطئه.
اگر یک جریانی با قرارداد قبلی باشد یک حکم و اگر بدون قرارداد باشد یک حکم دارد، ما هیچ موقع توجیه نمی‌کنیم که در جمهوری اسلامی همه آدمها و همه مسئولین عادل هستند.
سه جمله:
الف: توجیه حماقت است- اگر عیبی هست ما دلیل ندارد توجیه کنیم
ب: تضعیف جنایت است همانطور که اگر عیبی هست نباید تضعیف کنیم
ج: تکمیل رسالت است. وظیفه است بار را تکمیل و به هدف برسانیم.
4- حرمت دشمنان
پس می‌فرماید: به بت پرستها فحش و ناسزا نگویید. چرا؟ «فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً» (انعام/108) چون آنها هم از روی عداوت و دشمنی به خداوند ناسزا می‌گویند پس یعنی حتی به مقدسات کفار هم ناسزا نگویید.
عده‌ای هوچی گری می‌کنند و طعن می‌زنند و گناه این کار خیلی سخت است، می‌فرماید: «وَ إِنْ نَکَثُوا أَیْمانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَ طَعَنُوا فی‌ دینِکُمْ فَقاتِلُوا أَئِمَّهَ الْکُفْرِ إِنَّهُمْ لا أَیْمانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَنْتَهُونَ» (توبه/12) آنها که درباره دین شما طعن زده و هوچی گری می‌کنند.
از امیرالمومنین(ع) سؤال کردند که: چرا در جنگ جمل هرکس فرار می‌کرد می‌فرمودید: کاری به او نداشته باشید، ولی در جنگ صفین فرمودید آنها را هم که فرار می‌کنند دستگیر کنید، با اینکه هردو جنگ علیه شما بود؟ حضرت فرمود: چون در جنگ صفین وقتی آنها فرار می‌کردند رهبرشان زنده بود می‌رفتند شارژ شده و دوباره برمی گشتند مثل کپسول خالی که پر می‌شود و برمی گردد در آشپزخانه، (اینجا در تهران شیشه می‌شکند (و آشوب می‌کردند) اسراییل تشکر می‌کند این به آن چه ربطی دارد).
ولی در جنگ جمل چون رهبر نداشتند دیگر تهدیدی نبود، پس گوسفند فروش و نخود فروش، فراری صفین و جمل فرق می‌کند.
ممکن است ناراضی باشد ولی یک ناراضی طبیعی و یک ناراضی قراردادی و وصل به آمریکاست حساب اینها با هم فرق می‌کند.
می فرمایند: اگر پدری واجب القتل شد که باید او را کشت فرزندش او را نکشد، چون کشتن پدر قداست و حرمت را می‌شکند.
5- حرمت رهبران و ائمه
امامان و رهبران دینی پدران ما هستند می‌فرماید: پیامبر(ص)«أَنَا وَ عَلِیٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّهِ» (عیون‌اخبارالرضا/ج‌2/ص‌85)
من و علی پدران این امت هستیم. مگر می‌شود انسان به پدرش جسارت کند؟ عقوبت طبیعی دارد.
مردم خدمت پیامبر آمدند، حضرت صالح(ع) حضرت فرمود من که هرچه نصیحت می‌کنم شماها گوش نمی‌دهید بیاییم و حرف آخر را بزنیم، حضرت فرمود شماها یک چیزی از من و من از خدای خود می‌خواهم و من از شماها، قبول کردند. از حضرت خواستند که از شکم کوه شتری جوان و حامله بیرون آمده و بچه دار شود، حضرت هم عرض کرد: خدای من هستی بدست توست مردم از من چنین خواسته‌اند، شتری آنچنان از کوه بیرون آمده که حضرت فرمود: «هذِهِ ناقَهُ اللَّهِ» (اعراف/73) این شتر، شتر خدا است. «وَ لا تَمَسُّوها بِسُوءٍ» (اعراف/73) برای او قصد بد نداشته باشید و با همه شترها فرق می‌کند، و اگر قصد سوئی داشته باشید دو تعبیر در قرآن داریم:
الف: «عَذابٌ أَلیمٌ» (بقره/104) عذابی دردناک
ب: «عَذابٌ قَریبٌ» (هود/64) عذابی فوری است، بعد از سه روز عذاب آمد با اینحال مردم: «فَعَقَرُوها» (هود/65) شتر را کشتند و ذبح کردند.
با اینکه یک نفر او را کشت در عین حال صیغه جمع می‌آورد «عَقَرُوا»: او را کشتند، از حضرت(ع) پرسیدند: اگر یکی شتر را کشت پس چرا جمع آمده؟
فرمود: چون دیگران هم راضی شدند و گفتند خوب شد که کشت پس از این آیه معلوم می‌شود که هرکس گناه کند و دیگران هم راضی باشند در آن گناه شریک هستند.
متوکل عباسی به امام هادی(ع) اهانت کرده و خود را سواره و حضرت را پیاده به دربار آورد حضرت وقتی به دربار رسید فرمود:
متوکل تا سه روز دیگر بیشتر زنده نیست، برای اینکه من از ناقه صالح کمتر نیستم. بعد از سه روز هم متوکل به درک رفت. مگر می‌شود انسان به پدر اهانت کرده و به مادر سیلی زده و به استاد جسارت کند، بعد دچار مشکل نشود؟
6- احترام مسجد
استاد و معلم و مربی و پدر و مادر اینها مقدس هستند، مسجد هم مقدس است، دستور داریم وقتی خواستی به مسجد وارد شوی کف کفش را نگاه کرده تا کثیف نباشد و اهانت به مسجد نشود و این کار مستحب است.
7- احترام بسیج
مگر می‌شود به بسیج اهانت کرد، یک مطلب تازه،:
خداوند نمی‌فرماید به بسیجی قسم، می‌فرماید: «وَ الْعادِیاتِ ضَبْحاً» (عادیات/1). «عادیات»: جمع عادیه: یعنی اسب و «ضبح»: یعنی اح، احیعنی قسم به «اح، اح» اسبی که زیر پای رزمنده و بسیجی است.
بعد می‌فرماید: «فَالْمُورِیاتِ قَدْحاً» (عادیات/2).
«موریات» جمع موریه: یعنی جرقه پای اسب (که نعل آن بر اثر اصابت با سنگها جرقه می‌زند) یعنی: قسم به جرقه‌های صم اسبانی که زیر پای رزمنده و بسیجی است.
پس رزمنده و بسیجی آنقدر اهمیت دارد که خداوند به اح، اح و جرقه پای اسبش قسم یاد می‌کند،
حال می‌شود این بسیج و رزمنده را طعن زد و اهانت کرد؟ این مزد آن است که ما هشت سال راحت در خانه خوابیدیم و آنها (در میدانهای رزم و جبهه) تکه تکه شدند، این مزد آنهاست؟ اگر انسان گول خورد عذرخواهی کند،
مقام معظم رهبری (حضرت آیه الله خامنه‌ای) فرمود:
اگر کسی عکس مرا هم پاره کرد از او می‌گذرم و می‌بخشم.
چه آقای خوبی داریم، چون قرآن می‌گوید اگر کسی نسبت به من چیزی گفت می‌بخشم می‌فرماید: «لا یُؤاخِذُکُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فی‌ أَیْمانِکُمْ» (بقره/225) اگر از روی ناراحتی و عصبانیت قسم والله، بالله گفتی می‌گذرم نه در صورتیکه آگاهی انسان قسم بخورد و عمل نکند.
8- توهین به پیامبر(ص)، احترام پیامبر(ص)
در آیه 58 سوره توبه می‌فرماید: «وَ مِنْهُمْ مَنْ یَلْمِزُکَ فِی الصَّدَقاتِ» بعضی از مردم تو را درباره صدقات نیش می‌زنند. «لُمَزَه»: از: «وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَهٍ لُمَزَهٍ» (همزه/1) یعنی کسانی که روبرو و پشت سر تو را نیش می‌زنند. خیلی راحت آبرو می‌برند، خداوند بیامرزد چنین نویسندگانی را که البته نمی‌دانم خداوند می‌بخشد یا نه، چون خداوند هر جنایتی را جز مسخره را می‌بخشد می‌فرماید: «إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعینَ مَرَّهً» (توبه/80) اگر 70 بار هم برای آنها استغفار کنی من آنها را نمی‌بخشم گناه مسخره آنقدر سنگین است که خداوند می‌فرماید، ‌ای پیامبر اگر 70 بار هم طلب بخشش کنی من آنها را نمی‌بخشم.
درباره زکات به پیامبر(ص) می‌گویند پولها و صدقات معلوم نیست کجا رفته و برای چه چیز خرج می‌شود اما اگر: «فَإِنْ أُعْطُوا مِنْها رَضُوا» (توبه/58) اگر پول و پستی به آنها داده شود راضی می‌شوند. علت اینکه اینها رفته‌اند و دفتر و تشکیلاتی بر علیه آنها باز کرده و تبلیغات می‌کنند این است که او را کنار زده‌اند و از گردونه بیرون کرده‌اند، الله اکبر از عقده و کینه.
عالمی بود به نام میرزا خلیل کمره‌ای که در تاریخ مجتهد است می‌فرماید: آنهایی که برای کشتن امام حسین(ع) در کربلا جمع شدند همانهایی بودند که امیرالمومنین(ع) آنها را به علت عدم لیاقت در فرمانداری و استانداری، پست و مقام آنها را عزل کرد و یا به هر دلیل دیگری چرا که امام(ع) معصوم بوده و بدون دلیل کاری نمی‌کند.
آنها رفتند در کوفه دفتر سیاسی بر علیه آن حضرت بپا کرده و تبلیغات زیادی کردند تا مردم حاضر شدند در کربلا شرکت کنند، و لذا ایشان با اسم و رسم می‌نویسد که در آن زمان از کوفه چند نفر از دفتر سیاسی فلان و چند نفر از فلان و فلان به کربلا فرستاده شدند.
و لذا این ورشکستگان سیاسی بودند که در کربلا جمع شدند و به امام حسین(ع) گفتند: یا حسین مقابله ما با تو برای: «بُغْضاً لِاَ بِیکَ» ناراحتی و بعضی است که از پدرت داریم می‌خواهیم تلافی کنیم. و این خیلی خطرناک است که انسان بگوید که اگر از این دیگ ‌آش به من نمی‌دهید من سنگ به این دیگ می‌ریزم.
درباره پیامبر(ص) خیلی اهانت و اذیت کردند حتی: «وَ هَمُّوا بِإِخْراجِ الرَّسُولِ» (توبه/13) تصمیم گرفتند حضرت را اخراج و تبعید کنند.
در اسلام و قرآن برای ما خط قرمز وجود دارد، تمام مواردی که اسلام می‌فرماید فلان چیز حرام است یعنی خط قرمز است.
به مواردی حق امضاء، استفاده، نگاه کردن، خرید و فروش را نداری، پس هرجا و مسأله که خداوند فرموده: نکن، آن خط قرمز است، باید بگویی چشم.
سؤال: اگر کسی به پیامبر(ص) اهانت و جسارت کند چه می‌شود؟
جواب: با هر پست و مقام و سابقه‌ای که باشد تمام اعمال و عباداتش از بین می‌رود می‌آمدند پشت خانه حضرت و ایشان را به اسم (محمد) صدا می‌زدند می‌فرماید:
«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْواتَکُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِیِّ وَ لا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ کَجَهْرِ بَعْضِکُمْ لِبَعْضٍ أَنْ تَحْبَطَ أَعْمالُکُمْ وَ أَنْتُمْ لا تَشْعُرُونَ» (حجرات/2).
صداهای خود را برای پیامبر(ص) بلند نکنید و او را مثل اینکه خود همدیگر را صدا می‌زنید نخوانید برادر ورفیق نیست که انیچنین صدا میزنید محمد! رهبر گفت این خیلی بی ادبی است باید گفت مقام معظم رهبری فرمود، انسان به پدرش بگوید: حسین، خیلی فرزند بی ادبی است باید بگوید بابا، به معلم بگوید: محمود آقا، این استاد است، حیا کنیم بعد می‌فرماید: اگر کسی چنین کند تمام کارهای خیرش از بین می‌رود. و از آن گذشته: «إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ» (اسراء/7) اگر نیکی کردید به خود کرده‌اید.
انسان بی ادبی کرد بی ادبی خواهد دید، حدیث داریم درباره نماز که می‌گوید: «حَفِظْتَنِی حَفِظَکَ اللَّهُ» (کافی/ج‌3/ص‌268) مرا گرامی داشتی خداوند به تو عزت دهد. و کسانی که با بی توجهی و سهل انگاری با نماز برخورد میکنند می‌گوید: «ضَیَّعْتَنِی ضَیَّعَکَ اللَّهُ» (کافی/ج‌3/ص‌268) مرا ضایع کردی خداوند تو را در جامعه خراب کند.
مطلب دیگر درباره توهین:
روزی که مکه فتح شد حضرت فرمود: همه را می‌بخشم (ولی درباره سه نفر فرمود)، اینها را بکشید چون اینها مرا «هجو» و مسخره می‌کردند، حتی اگر آنها به پرده خانه خدا متوسل شدند بزنید دست آنها را قطع و بعد بکشید. پس تمام کفار را حضرت بخشید ولی آنها که توهین و تحقیر کرده و مقدسات را شکستند نبخشید صلوات و سلام خدا بر امام (خمینی ره) (که درباره یک مصاحبه گر که گفته بود الگوی ما اوشین است و حضرت زهرا(س) برای قدیم بوده) فرمود:
اگر از روی تحقیق و فهم و عمد این حرف را زده سزای او اعدام است. انسان وقتی نگاه می‌کند در راهپیمایی‌ها تمام کسانی که از خطی و سلیقه‌ای برای حفظ انقلاب ما شرکت کرده‌اند اینها خودی هستند.
در قرآن ملاک خودی و غیرخودی اینچنین آمده: «إِنْ تَمْسَسْکُمْ حَسَنَهٌ تَسُؤْهُمْ وَ إِنْ تُصِبْکُمْ سَیِّئَهٌ یَفْرَحُوا بِها وَ إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا لا یَضُرُّکُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئاً» (آل‌عمران/120) اگر به شما ناراحتی و رنج و بدی رسید خوشحال و اگر خوبی و خوشی رسید ناراحت می‌شوند.
یعنی: اگر گفتند انقلاب پیروز شد، هرکس خوشحال شود خودی است و یا اگر گفتند حضرت امام(ره) مریض است هرکس ناراحت می‌شود خودی است.چه هم سلیقه ما باشد یا نباشد، نباید نسبت به مسائلی تنگ نظر باشیم، که خودی کسی است که مثل من فکر کند، بلکه باید در اصول هم عقیده باشد. پس اگر به جمهوری اسلامی خیر رسید خوشحال شد خودی و اگر ناراحت شد بیگانه است. هرکجا و خط و روزنامه و حزبی باشد.
9- توهین به مقدسات
قرآن می‌گوید: پا برهنه پادشاهی بود، لشگری فیل سوار آمد تا کعبه را خراب کند چون کعبه مقدس است: «فَجَعَلَهُمْ کَعَصْفٍ مَأْکُولٍ» (فیل/5)، «تَرْمیهِمْ بِحِجارَهٍ مِنْ سِجِّیلٍ» (فیل/4).
فتوای امام (خمینی ره) درباره سلمان رشدی به خاطرتوهین به مقدسات است. سفارش شد: وارد مسجد شدید دو رکعت نماز تحیت بخوانید، و قرآن می‌خواهید بنویسید با مرکب نجس ننویسید و آرم «الله » را با بدن بی وضو لمس نکنید.
10- زمان مقدس و اهداف دشمن
نجاشی در ماه مبارک رمضان شراب خورد حضرت فرمود 100 ضربه شلاق 80 ضربه قانون خوردن شراب است و 20 ضربه برای اینکه حرمت و تقدس ماه رمضان را شکسته، دشمن چه می‌کند و چه می‌خواهد؟
حادثه تلخی در دانشگاه اتفاق افتاد از کنار آن چه سوء استفاده‌هایی شد که البته دانشجویان عزیز هم از آن مسائل اعلام و بی زاری کردند، دشمن از ما سستی می‌خواهد، که هرچه دیدیم و شنیدیم عکس العمل نشان ندهیم.
در مقابل خلافها و منکرات و برخوردهای نا صحیح حداقل باید قیافه خشمناک داشته باشیم می‌فرماید: قَالَ امیرالمؤمنین(ع): «أَمَرَنَا رَسُولُ اللَّهِ(ص) أَنْ نَلْقَى أَهْلَ الْمَعَاصِی بِوُجُوهٍ مُکْفَهِرَّهٍ» (کافی/ج‌5/ص‌58)
با صورتها و اخم کرده با منکر برخورد کنید و عبوس کنید اینکه می‌گویند حضرت عباس(ع) یعنی:
نسبت به دشمنان عبوس بوده و ژست می‌گرفتند.
اگر بی تفاوت بمانیم می‌شویم مثل بشکه ما که بشکه نیستیم، ما باید نسبت به ظهور و پیروزی حق شاد و برای خلاف ناراحت شویم، چون ما از طینت امامان معصوم(ع) هستیم که فرمودند: «یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا وَ یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنَا» (کامل‌الزیارات/ص‌101) شیعیان ما با خوشحالی و شادی ما شاد و با ناراحتی و خشم ما ناراحت و خشمگین می‌شوند. حتی نسبت به مردم عادی باید اینچنین باشیم.
حدیث داریم: در تشییع جنازه نخندید.
می گویند خنده‌ام گرفته برو کنار، باید دقت کنیم این مسائل (اجتماعی و اخلاقی) را، دشمن می‌خواهد: «وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُونَ» (قلم/9) دوست دارند شما‌ها سست شوید.
نکته‌ای از آیه 16 سوره شوری جزء 25 قرآن کریم که می‌فرماید: جمع کرده و از بین برد. بعد می‌فرماید: «ثُمَّ لا یُجاوِرُونَکَ فیها إِلاَّ قَلیلاً» (احزاب/60) اینها حق ماندن در شهر و همایگی باشما را ندارند. می‌فرماید: «مَلْعُونینَ أَیْنَما ثُقِفُوا أُخِذُوا وَ قُتِّلُوا تَقْتیلاً» (احزاب/61) لعنت شده هستند هرکجا آنها را یافتید دستگیر کنید.
چون آنها با شایعه اضطراب و وحشت ایجاد کرده‌اند، البته باید طبق قانون با آنها برخورد شود. هرج و مرج نشود و مبادا هرکس قاضی شده و محاکمه کند.
در نظام تشکیلاتی اسلام ما باید با زبان امر به معروف و نهی از منکر کرده و آنها را شناسایی و معرفی کنیم. محاربی و مفسد فی الارضی که گول نخورده و برای براندازی و تضعیف نظام آمده، نه گول خورده: «أُخِذُوا وَ قُتِّلُوا تَقْتیلاً» بگیرید و اورا بکشید.
آنتن او آمریکا و اسراییل است و حلقومش هم حلقوم استکبار است، مدارا حدی دارد ولی:
ترحم بر پلنگ تیز دندان *** ستمکاری بود بر گوسفندان
دین ما دین رحمت است، «الرَّحْمنِ»، «الرَّحیم» ولی توطئه قابل بخشش نیست می‌گوید این قانون برای قدیم است می‌فرماید: خیر.
«سُنَّهَ اللَّهِ فِی الَّذینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ» (احزاب/62) در تمام ادیان اینچنین بوده که با آشوبگران »، «وَ الَّذینَ یُحَاجُّونَ فِی اللَّهِ مِنْ بَعْدِ ما اسْتُجیبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ داحِضَهٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ عَلَیْهِمْ غَضَبٌ وَ لَهُمْ عَذابٌ شَدیدٌ» (شورى/16) کسانی که محاجه و جر و بحث می‌کنند درباره چیزی که عقل و فطرتها پاسخ مثبت داده‌اند، حجت و حرفهایشان باطل است نزد پروردگار و برای آنها خشم و غصب الهی و غذاب دردناک و شدید است» اگر مردم و امت ایران بر اساس عقل و فطرت حکومتی را پذیرفتند، سخنرانی و مقاله و مخالفت با این نظام چه معنایی دارد.
مشرکین چه می‌گویند: (قرآن)
«أَ تَعْلَمُونَ أَنَّ صالِحاً مُرْسَلٌ مِنْ رَبِّهِ» (اعراف/75) آیا واقعاً حضرت صالح(ع) پیامبر است؟
ایجاد شک می‌کنند، با اینکه می‌دانند مردم عقل و فهم و فطرت داشته و چیزی را قبول و یا درست کرده‌اند و باز در سوره احزاب آیه 60 می‌فرماید
«لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذینَ فی‌ قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْمُرْجِفُونَ فِی الْمَدینَهِ لَنُغْرِیَنَّکَ بِهِمْ ثُمَّ لا یُجاوِرُونَکَ فیها إِلاَّ قَلیلاً» (احزاب/60).
اگر منافقان و اوباش و آنها که با حرفها و شعارها دل مردم را می‌لرزاند دست برندارند بر آنها بشورید.
«فی‌ قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ»: در المیزان به اوباش تفسیر شده است.
«وَ الْمُرْجِفُونَ»: از «رجفه» لرزه و لغزش.
تمام ته سیگارهایی که جمع شده بود بواسطه سیل راهپیامیی مردم، مسلمان و انقلابی و فتنه انگیزان باید چنین برخورد شود، بعد می‌فرماید: «وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّهِ اللَّهِ تَبْدیلاً» (احزاب/62) هرگز سنت الهی قابل تغییر و تبدیل نیست، درباره آشوبگران، گول خورده‌ها عفو و توطئه گران به سزای اعمالشان باید برسند. تشکر می‌کنیم از راهپیمایی امت (مسلمان و انقلابی ایران در دفاع از اسلام و رهبری) چون:
الف: با این راهپیمایی دل مسلمانها شاد شد «وَ یَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنینَ» (توبه/14).
ب: امریکا و دشمنان تحقیر شدند.
و اسلام و قرآن می‌فرماید: «وَ لا یَطَؤُنَ مَوْطِئاً یَغیظُ الْکُفَّارَ وَ لا یَنالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَیْلاً إِلاَّ کُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صالِحٌ» (توبه/120)
هر حرکت دستجمعی که کفار به سبب آن به غیظ و خشم‌ آیند برای آنها عمل صالح نوشته می‌شود. توبه و رحم و عفو داریم، خداوند می‌فرماید:
یک ساعت قبل از مرگ هم توبه کنید می‌بخشیم.
اما توطئه و بازی با خون شهدا و بر هم زدن امنیت، آن هم در کشوری که پرچمدار گفتگوی تمدنهاهست، وام القرآن است، و تنها کشوری که روی کرده زمین رهبرش عادل است و آمریکا را خوار کرده و همچنین اسراییل می‌گوید: دشمن اصلی من ایران است. قابل عفو و بخشش نیست.

«والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته»