تفسیر سوره نحل – 8

«اللهم کن لولیک الحجه بن الحسن صلواتک علیه و علی آبائه فی هذه الساعه و فی کل الساعه ولیاً و حافظا و قاعداً و ناصرا و دلیلاً و عینا حتی تسکنه ارضک طوعا و تمتعه فیها طویلا»

قاری: «جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَها تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ لَهُمْ فیها ما یَشاؤُنَ کَذلِکَ یَجْزِی اللَّهُ الْمُتَّقینَ» (نحل/31) دنباله‌ی آیه قبل است که فرمود قیامت مهمتر است.

«جنه» یعنی باغ و «جَنَّاتُ»: یعنی باغها چرا به بهشت می‌گویند «جَنَّاتُ»؟ چون به باغی که درختانش بهم پیوسته است هم می‌گویند «جَنَّاتُ» چون با سایه زمین را پوشش می‌دهد. و به همین دلیل هم به فرزند و نطفه در رحم مادر می‌گویند «جنین» چون تحت پوشش است و به همین دلیل می‌گویند «مجنون» چون عقلش تحت پوشش قرار گرفته، و به همین دلیل می‌گویند «جن» چون به چشم نمی‌آید، ریشه‌ی همه این الفاظ یکی است، باغها چون از یک باغ انسان خسته می‌شود، الآن سی و سه پل اصفهان برای راننده تاکسی‌های اصفهان تازگی ندارد چون زیاد می‌بینند، «عَدنٍ» و «معدن» یعنی: همیشگی است و یا حالا، حالا هست و تمام نمی‌شود، باغهای همیشگی را وارد می‌شوند که «تَحْتِهَا الْأَنْهارُ» نهرها در آن جاری است.

در آن باغها چهار نهر داریم:

الف: از شیر

ب: از آب

ج: از عسل

د: از شراب

و آن شرابی که مستی ندارد و آبی که آلوده نیست و شیری که فاسد نمی‌شود، چون در دنیا هم کم است هم فاسد و آلوده می‌شود و هم از انسان می‌گیرند،

نعمتهای دنیایی 4 آفت دارد: مثلاً باغ:

الف: گیر نمی‌آید.

ب: مقدارش کم است.

ج: آفت دارد و در مسیر خطر است.

د: دیر یا زود آن را از انسان می‌گیرند.

نعمتهای پیچیده به سختیهاست ولی در بهشت اینچنین نیست.

دو رقم نهر در باغهای بهشت است:

الف: «تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ» از زیر درختان آن آب جاری است.

ب: می‌فرماید: «تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ» از زیر قدمهای خودشان آب جاری است.

مثل قهوه خانه‌هایی که در میان جوی‌های آب تخت می‌گذارند و از زیر آن آب جاری می‌شود و مثل یکی از شهرهایی که خانه‌های آنها در آب است بنام (ونیز) البته آنها زندگی‌شان دردسر دارد.

اینها واقعیتهایی است که اگر انسان ایمان پیدا کرد ترتیب اثر می‌دهد مثل اینکه می‌گویند 7 بار شتر اسکناس جایزه انسان اگر کم خود و فرزندانش هم بگذارد در آن بانک حسابی باز می‌کند. اگر اعتقاد قوی باشد دل کندن از دنیا راحت است.

بیش از 50 حدیث در جلد 6 بحارالانوار داریم که: وقتی مؤمن می‌خواهد از دنیا برود و دل کندن از دنیا سخت است، خداوند چیزهایی از آن دنیا به او نشان می‌دهد که وقتی به او می‌گویند این دنیا یا آن دنیا را می‌خواهی می‌گوید آنجا را، و مرگ را مثل گل بو می‌کند. اولیاء خدا که به راحتی دل از دنیا می‌کنند عاقلتر از ما هستند چون می‌دانند، و ما نمی‌دانیم.

«لَهُمْ فیها ما یَشاؤُنَ» هر چه بخواهی در آنجا هست. ما مکه بودیم جوانی به ما رسید و گفت که قرآن می‌گوید: زنهای بهشتی چشمهای مشکی دارند، من چکار کنم که چشم زاغ دوست دارم، مثل اینکه حالا در بهشت است و می‌خواهد انتخاب کند من هم به ایشان گفتم درست است ولی آیه‌ای هم داریم که: «لَهُمْ فیها ما یَشاؤُنَ»: هرچه بخواهند برای آنها هست.

و در آیه دیگر: «وَ فیها ما تَشْتَهیهِ الْأَنْفُسُ» (زخرف/71) هر چه انسان اشتها داشته باشد در اختیارش قرار می‌دهند.

نکته: اینکه می‌گویند باغهای بهشت و درختان بهم پیوسته برای اعراب عربستان که با و آب و هوای خشک و بی آب و علف دمساز هستند تازگی و جاذبه و جلوه دارد اما برای بعضی از کشورهای اروپایی که آنهمه سر سبز است جاذبه ندارد و حتی به دنبال آفتاب هم می‌گردند چگونه است؟

جواب: اینکه از خصوصیات بهشت می‌گوید به معنای مشت نمونه خروار است. مثل اینکه می‌گوییم قدم به چشم، قدم که توی چشم نمی‌رود، چشم داخل است و پاروی صورت و پیشانی و ابرو قرار می‌گیرد والا پای شما توی چشم من نمی‌رود، اینکه ما می‌گوییم یک نمونه است، سلیقه‌ها مختلف است یکی را به مجلسی دعوت می‌کنیم و می‌گوییم در آن مجلس بوعلی سینا و مقام معظم رهبری، و امام خمینی(ره) هم هستند، و یک وقت طرف شکمو است می‌گوییم صبحانه و آبگوشت کله، چون ما مادی هستیم خداوند هم با کد شکم با ما می‌گوید.

البته بعد از اینکه می‌فرماید: «وَ حُورٌ عینٌ کَأَمْثالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ» (واقعه/23-22)، «وَ کَواعِبَ أَتْراباً» (نبأ/33)، «وَ لَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ» (واقعه/21)، گوشتهای پرنده، عسل مصفی، بعد از همه اینها می‌فرماید: «وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَکْبَر» (توبه/72) رضایت خداوند مهمتر و بهتر است.

مثل یک خودنویس که خودش شاید چند صد تومان بیشتر ارزش نداشته باشد ولی اگر گفتیم این را رئیس جمهور و رهبری داده، ارزش پیدا می‌کند، عنوان ارزش دارد.

گاهی لوح با امضا یک نفر از سکه‌ای که به آن چسبانیده‌اند بیشتر برای انسان ارزش دارد و مثل بچه‌ای که روزهای اول، با بیسگویت و شکلات و … به مدرسه می‌فرستند تا بعد که شیرینی و ارزش علم را دانست علاقه‌ی بیشتری پیدا می‌کند.

«کَذلِکَ یَجْزِی اللَّهُ الْمُتَّقینَ» (نحل/31) اینچنین خداوند متقین را پاداش می‌دهد، و «متقین» کسانی هستند که پروا دارند و به موقع گناه تن به گناه نمی‌دهد و این نگاه و این امضاء و این ماشین، این میهمانی حرام است انجام نمی‌دهم.

مثل کسی که پاهایش را از آزادی محروم کرده و کفش می‌پوشد در عوض سالم می‌ماند، هر محدودیتی زشت نیست، ما گاهی از بعضی کلمات بی مورد استفاده می‌کنیم، مثلاً توسعه خوب است، سیاسی، اقتصادی، ولی نه به آن مقدار که هر حرفی بزنی و آبروی افراد را بریزی، بالاخره حیایی و حریمی برای افراد باید باشد

می‌آمدند پشت دیوار می‌گفتند «محمد» بی ادبی نکنید او که برادر شما نیست، «یا أَیُّهَا الرَّسُول» و «یا أَیُّهَا النَّبِیُّ» بگویید اینکه آدم عادی که نیست مثلاً دیدم در روزنامه نوشته فلان فلانی، ریش او سفید است سالها زندان بوده و شکنجه شده، نماینده امام خمینی(ره) پیرمرد و ملا است حتی آقا هم نمی‌گوید فلانی، این بی ادبی است.

خداوند مرحوم شهید بهشتی را رحمت کند در یکی از کشورهای اروپایی با جمعی راه می‌رفتند از کنار قبرستان کفار عبور می‌کردند سگی را در قبرستان دیدند و در آن قبرستان، قبر یکی از بزرگان آنها بود یکی گفت این سگ می‌رود سر قبر فلانی فاتحه بخواند، ایشان فرمودند گرچه او کافر است، ولی ما اجازه نداریم حتی نسبت به یک انسان کافر بی ادبی کنیم، ادب یک ارزش است خداوند می‌فرماید: به بت پرستها فحش ندهید چون آنها هم به خدای شما ناسزا می‌گویند

آقا این حرفها قدیمی است هر ارتجاعی که بد نیست، چون تمام مریضانی که می‌روند دکتر می‌خواهند معالجه شوند، هر برگشتی بد و هر رشدی نیکو نیست چون سرطان هم رشد می‌کند.

نگویید صنف دانشجو چون ما دانشجو داریم که از آگاهی‌اش خبری نیست و یا غیر دانشجویی که خوب می‌فهمد آخوند داریم گل گل است و یکی داریم(ع) نیست، همینطور بازاری‌ها، آخوندها و دانشجوها و زنها خوب یا بد هستند، ما زن داریم که از مردها عقلش بیشتر کشش دارد و لذا درباره‌ی مشورت با زن داریم: با زنی مشورت کنید که عقل او را تجربه کردید و بعد با او مشورت کنید، ما می‌گوییم امیرالمؤمنین(ع) فرموده: با زن مشورت نکنید، البته حضرت این جمله را هم فرموده که: آنجا که عقل آنها را تجربه کرده‌اید با آنها مشورت کنید.

و اگر تجربه کرده‌ای که از روی هوا و هوس نظر می‌دهد مشورت نکنید، البته بقیه مردم هم همینطور است. ملاک نژاد و زبان و شغل نیست «کَذلِکَ» یعنی: این نسخه قابل فتوکپی است هرکس باشد که از «متقین» است، سعی کنیم در جامعه تقوا را زنده کنیم.

خداوند شهید آیت الله مدنی را رحمت کند که ما در نجف از شاگردان و مریدان ایشان بودیم، می‌فرمود: روزی در بازار نجف می‌رفتم و جلو من دو پسر از فرزندان آیت الله حکیم می‌رفتند و البته نمی‌دانستند که من پشت سر آنها هستم، یکی از آنها از دیگری سؤال کرد و جواب گرفت بعد گفت راست می‌گویی؟ در جواب شنید مگر بناست دروغ هم بگوییم مگر یادت نیست چند شب قبل آقا (آیت الله حکیم پدر آنها) فرمود سعی کنید از جوانی دروغ نگویید.

ایشان (آیت الله مدنی) فرمود: من از این برخورد فهمیدم که آیت الله حکیم(ره) چند شب قبل فرزندانش را نصیحت می‌کرده که سعی کنید از جوانی دروغ نگویید و عادل باشید «کَذلِکَ یَجْزِی اللَّهُ الْمُتَّقینَ» (نحل/31).

«الَّذینَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِکَهُ طَیِّبینَ یَقُولُونَ سَلامٌ عَلَیْکُمْ ادْخُلُوا الْجَنَّهَ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ» (نحل/32).

در آیات قبل خداوند طریقه‌ی جان گرفتن ملائکه از افراد غیر مؤمن را فرمود که از هول درست جواب نمی‌دهند دروغ می‌گویند، و دروغ هم جزء ذات آنها شده، ولی در این آیه طریقه جان دادن افراد نیکوکار را فرموده است.

حدیث: مؤمن به هنگام مرگ مثل گلی را که بو می‌کند جان می‌دهد

انواع جان دادن

الف: خوبانی که خوب می‌میرند.

ب: خوبانی که بد می‌میرند.

ج: بدهایی که خوب می‌میرند.

د: بدهایی که بد می‌میرند.

برای این چهار نوع جان دادن هم حدیث داریم:

اما دسته‌ی اول سزای خوبی آنهاست.

فرموده‌اند: مؤمن به هنگام مرگ مثل کسی است که لباس کثیفش را بیرون آورده و لباس تمیز می‌پوشد و مثل اینکه از خانه‌ی خرابه به خانه‌ی خوب و آباد می‌رود و مثل اینکه از پلی عبور می‌کند.

امام حسین(ع) فرمود: مرگ برای مؤمن مثل گردنبند در سینه‌ی عروس است.

یعنی زیباست و مرحله عوض می‌کند مثل بچه‌ای که از شکم مادر بیرون می‌آید و از دنیا هم می‌رود برزخ و از آنجا به قیامت. مرگ مرحله‌ای از زندگی است.

اما دسته دوم:

که بد جان می‌دهند حدیث:

افرادی هستند که تخلفات و گناهانی جزئی دارند خداوند می‌خواهد به عوض قیامت اینجا آنها را گوشمالی داده و با آنها تسویه حساب کند و آنها پاک می‌شوند

اما دسته سوم:

گرچه انسانهای بدی هستند ولی در طول عمر خود یکسری کارهای خوب و پسندیده‌ای را انجام داده‌اند و خداوند مزدشان را اینجا می‌دهد تا در آنجا دیگر حسابشان یکسره باشد

اما دسته چهارم:

سزا و جزای اعمال خودشان است، مثل حرمله که با تیر گلوی علی اصغر امام حسین(ع) را پاره کرد به موقع دستگیری به مستراح خانه‌ی همسایه فرار کرد و به زیر یک سبد پناه برد که او را دستگیر و تکه تکه کرده و سوزاندند، یعنی هم جهنم و عذاب آخرت به جای خود و هم در دنیا بد جان داده و می‌میرد، «خِزْیٌ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَهِ» خواری و ذلت در دنیا و آخرت.

مثل منافقینی که در عملیات مرصاد ذغال شدند، هم چند سال از خانه و پدر و مادر به دور بودند و هم به روی امت اسلامی اسلحه کشیدند و شهید کردن امثال آیت الله بهشتی و رجایی را در کارنامه دارند. بعد هم در بیابانها زغال شدن، خیلی حساب و کتاب خدا دقیق است.

طلبه‌ای از تبلیغ برگشته و در حرم مطهر حضرت معصومه(س) به یکی از دوستان طلبه‌ی دیگرش برخورد می‌کند از احوالات او می‌پرسد می‌گوید خیر ما امسال تنوانستیم به تبلیغ برویم بلکه درگیر گرفتاریها و مشکلات و مریضی خانواده شدیم و قرضهایی هم برایمان مانده.

گفت پیش خود گفتم من هم سالم هستم و مریضی ندارم و هم رفته‌ام تبلیغ و پول به من داده‌اند من پول تبلیغ را به این دوست گرفتارم بدهم، با اصرار پول را داده و در مسیر خانه به منزل آیت الله العظمی بهاء الدین که از هم دوره‌های امام خمینی(ره) بود رفتم که در قم اخیراً کنگره‌ای درباره‌ی ایشان برگزار کردند، برای دیدن ایشان رفتم وقتی مرا دید گفت کاری که در حرم کردی کار خوبی بوده اولیاء خدا خبرهایی دارند.

معاون وزیر امور خارجه به من گفت: ما در سالی که امام خمینی(ره) آن پیام معروف را برای حجاج دادند که درگیری شد و عده‌ای در مکه کشته شدند (به دست عمال دست نشانده‌ی آمریکایی آل سعود) گفتیم به ایشان که این پیام ربطی به حج ندارد دوم ذی الحجه ایشان پیام داد و ششم ذی الحجه آن اتفاق افتاد نوشتند: «وَ مَنْ یَخْرُجْ مِنْ بَیْتِهِ مُهاجِراً إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ یُدْرِکْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیماً» (نساء/100) کسانیکه از منزل و وطن هجرت کرده و در آن منطقه از دنیا می‌روند، اجر آنها با خداست.

اینها رفته‌اند حج و برگردند نه هجرت و مردن، مناسبت ندارد (مثل اینکه کسی بیاید در عروسی بگوید فاتحه. حضرت امام(ره) فرموده بود این آیه باشد و بعد آن اتفاقات افتاد و معلوم شد که چقدر مناسبت هم داشته، ما نمی‌دانیم.

«الَّذینَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِکَهُ» چند جمله درباره‌ی «ملائکه»:

الف: کارگزاران هستی‌اند: «فَالْمُدَبِّراتِ أَمْراً» (نازعات/5) فرشتگانی که تدبیر امور به دست آنهاست.

ب: ثبت کننده اعمال: «وَ إِنَّ عَلَیْکُمْ لَحافِظینَ کِراماً کاتِبینَ» (انفطار/11-10).

فرشتگان حافظ بر شما و عزیزانی که اعمال شما را می‌نویسند.

ج: حفظ کننده هستند: «لَهُ مُعَقِّباتٌ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ یَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّه» (رعد/11). فرشتگانی که شماها را حفظ می‌کنند.

مثل بچه‌ای که در موقع خواب بودن او مادر دست به چه کارهایی می‌تواند بزند ولی محفوظ می‌ماند تا بزرگ می‌شود.

د: امدادگران در جبهه هستند: «إِذْ جاءَتْکُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ ریحاً وَ جُنُوداً لَمْ تَرَوْها» (احزاب/9) برای شما از فرشتگان لشگرانی را فرستادم که شما آنها را نمی‌بینید و آنها دستهای غیبی هستند

ه: دعا می‌کنند: «یَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِی الْأَرْضِ» (شورى/5) فرشتگانی که برای انسانها روی زمین طلب مغفرت می‌کنند

امام سجاد(ع) در دعای مقدمه‌ی صحیفه سجادیه بر اقسام و اصناف فرشتگان سلام می‌دهد: سلام بر فرشتگانی که… سلام بر فرشتگانی که … 19 صنف را نام می‌برد که بعضی مامور باران و بعضی مامور آسمانها و عرش خدا و جهنم هستند دارد: «عَلَیْها تِسْعَهَ عَشَرَ» (مدثر/30) جهنم 19 فرشته و مامور دارد. چرا 19 می‌گفت 20 قرآن می‌فرماید: مخصوصاً گفتیم 19 تا ببینیم فضول کیست؟ «وَ ما جَعَلْنا عِدَّتَهُمْ إِلاَّ فِتْنَهً لِلَّذینَ کَفَرُوا» (مدثر/31)

یک نفر راه می‌رفت مرتب می‌گفت 16، 16، 16 … یکی از راه رسید گفت چرا می‌گویی 16 گفت 17، پرسید چرا گفتی 17، گفت فضولها را می‌شمردم دیدم یکی هم شما هستی. «عَلَیْها تِسْعَهَ عَشَرَ» نمی‌دانیم.

فرشتگانی مامور قهر الهی هستند مثلاً داریم: «إِنَّ الَّذینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکَهُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّهِ الَّتی‌ کُنْتُمْ تُوعَدُونَ» (فصلت/30) آنها که گفتند خدا و ایستادگی کردند بر آنها فرشتگانی نازل می‌شود.

البته اینکه فرشته نازل می‌شود نه به معنای این است که به آنها وحی می‌شود.«إِنَّ رُسُلَنا یَکْتُبُونَ ما تَمْکُرُونَ» (یونس/21) فرشته‌ها حتی مکر و حیله‌ها و کلکهایی که به مغز شما خطور می‌کند می‌نویسند.

عده‌ای دائماً در سجده و یا در رکوع و یا واسطه‌ی فیض الهی برای انسان هستند و عده‌ای هم مسئول قبض روح که سه رقم آیه برای این موضوع داریم:

الف: «اللَّهُ یَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حینَ مَوْتِها» (زمر/42) خود خدا جان می‌گیرد.

ب: «ملک الموت» جان می‌گیرد «یَتَوَفَّاکُمْ مَلَکُ الْمَوْتِ الَّذی وُکِّلَ بِکُمْ» (سجده/11) یعنی عزراییل جان می‌گیرد.

ج: فرشتگان مامور ««تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِکَهُ» (نحل/32).

فرشتگان جان را گرفته تحویل «ملک الموت» و او هم تحویل خداوند می‌دهد، یعنی سلسله مراتب دارد. مثل پرواز یک هلیکوپتر فرمانده کل قوا امضاء می‌کند از آنجا به ستاد مشترک از آنجا به نیروی هوایی و… یکسری اینطوری است.

شاید هم معنایش این باشد که:

الف: یکسری را خداوند جان می‌گیرد مثل اولیاء

ب: یکسری را ملک الموت درجه دوم ها

ج: یکسری را فرشتگان درجه بعدی ها

یک وقتی ما با مقام رهبری که رئیس جمهور بود رفتیم مسافرت در فرودگاه 21 توپ زدند من هم دفعه اولم بود گفتم چی شد کاشانی بودم و شجاع. گفتند قانون و قاعده‌ی شخصیتهاست که به احترام او چنین کنند، گفتیم اگر رئیس مجلس، یا نخست وزیر و یا… چند تا گفتند گفتم من تنها بیایم؟ گفتند یک تیرکمان چون سلسله مراتب دارد شاید هم معنایش این باشد نسبت به بعضی افراد و اولیاء خدا تفاوت قائل‌اند.

چون در قرآن کریم داریم فرشتگان در یک مرتبه نیستند: «مُطاعٍ ثَمَّ أَمینٍ» (تکویر/21) بعضی از فرشتگان از دیگران مقامشان بالاتر است معصیت نمی‌کنند، مطیع هستند، شهوت ندارند و دائماً در حال عبادت هستند.

بعد می‌فرماید: «یَقُولُونَ سَلامٌ عَلَیْکُمْ» (نحل/32) 6 مرتبه در قرآن «سَلامٌ عَلَیْکُمْ» داریم.

نمی دانم اشکال داشت یا خیر، البته این فضولیها به من نرسیده من به عنوان معلم قرآن حق دارم بگویم اگر ما باید یک ادب بین المللی داشته باشیم ادب بدهیم ولی بگوییم «سَلامٌ عَلَیْکُمْ» می‌گویند: «أَعْلَمُ النَّاسِ مَنْ جَمَعَ عِلْمَ النَّاسِ إِلَى عِلْمِهِ» (من‌لایحضره‌الفقیه/ج‌4/ص‌394).

یعنی طب قدیم را بلد باشیم طب جدید را هم اضافه کنیم، معماری‌های قدیم مثل گنبد و بارگاهها را بلد باشیم این برجهای جدید را هم یاد بگیریم، خیاطی قدیم، قبا را بلد باشیم خیاطی جدید را هم کت و شلوار یاد بگیریم، ‌اش رشته را بلد باشیم، بستنی و کیک را هم یاد بگیریم،

یعنی به آنچه بلد هستیم اضافه کنیم نه آنچه می‌دانیم یادمان برود ما 6 آیه داریم «سَلامٌ عَلَیْکُمْ» منتهی برای قوانین بین الملل هم می‌گذاریم بالا ولی ادب دادن به این معنا نیست که 6 آیه را فراموش کنیم، «سَلامٌ عَلَیْکُمْ»، من نمی‌دانم چه اشکالی دارد 6 آیه داریم) فرشتگان می‌گویند، «سَلامٌ عَلَیْکُمْ».«ادْخُلُوا الْجَنَّهَ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ» داخل بهشت شوید به خاطر اعمالتان.

یعنی بهشت رفتن عمل می‌خواهد و نمی‌شود گفت امید به خدا، مثل کسی که برای خرید می‌رود بازار، پول داری؟ خیر، امید به خدا، شما حتی اگر نسیه می‌خواهی یک صد هزار تومان باید داشته باشی تا 150 هزار تومان خرید کرده بگویی 50 هزار تومان نسیه یک نمره‌ی 8 بیاور تا یکی دو نمره ارفاق کنند بگویند قبول، یک نفسی داشته باشد دو تا آمپول هم بزنند تا راه بیافتد، مرده که با آمپول راه نمی‌افتد، نمره‌اش صفر است به انداره‌ی درب این قوری هم نمی‌شود ارفاق کرد. به انسانهایی می‌گویی نماز خوانده‌ای، نه، روزه خورده‌ای، فحش داده‌ای، بله، هیچ عمل درستی ندارد فردی به دیگری نصیحت می‌کرد که مال مردم را می‌خوری بخور، دزدی می‌کنی، بکن، فحش می‌دهی بده، ربا می‌گیری بگیر، نماز نمی‌خواهی نخوان، روزه می‌خوری بخور، اما مسلمان باش، آخر پس چی، پس چی چی باشد؟

بعضی‌ها فقط مسلمان هستند، این حجابی است که حضرت زهرا(س) دوست دارد از کارهای خوب دولت جمهوری اسلامی این بود که شهادت حضرت زهرا(س) را تعطیل رسمی اعلام کردند، یکی از مراجع قم به ریاست محترم جمهوری فرموده بود حتی اگر می‌خواهید از تعطیلات امیرالمؤمنین علی(ع) کم کنید ولی شهادت حضرت زهرا(س) را اضافه کنید چون خود علی(ع) به اینکار علاقه دارد چون حضرت در راه امامت و ولایت علی(ع) شهید شد از تولد 13 رجب علی(ع) را هم اگر کم می‌کنید این تعطیلی را اضافه کنید و این از کارهای خوب بود

هدیه حضرت زهرا(س) این بود که روز تولد ایشان امام خمینی(ره) به دنیا آمد که امسال را سال امام گذاشتند،

و مثلاً روز تولد پیامبر(ص) امام صادق(ع) متولد می‌شود و روز تولد حضرت زهرا(س) امام (خمینی ره) متولد می‌شود تصادفی نیست

«سَلامٌ عَلَیْکُمْ ادْخُلُوا الْجَنَّهَ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ» داخل شوید به خاطر عملتان.

«هَلْ یَنْظُرُونَ إِلاَّ أَنْ تَأْتِیَهُمُ الْمَلائِکَهُ أَوْ یَأْتِیَ أَمْرُ رَبِّکَ کَذلِکَ فَعَلَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ ما ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَ لکِنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ» (نحل/33).

مشابه این آیه هم در سوره‌ی بقره آیه 210 و هم در سوره‌ی انعام 158 آمده و با این سوره‌ی نحل آیه 33 به یک مضمون‌اند.

چرا این کفار متنبه نمی‌شوند و صبر می‌کنند تا ملائکه، جبرئیل بیایند یقه آنها را بگیرند؟ می‌خواهند وقتی به بن بست رسیدند مثل فرعون وقتی دید غرق می‌شود گفت «آمنا» ایمان آوردم.

«هَلْ یَنْظُرُونَ إِلاَّ أَنْ تَأْتِیَهُمُ الْمَلائِکَهُ» چرا مستکبرین تا فرصت دارند متذکر نمی‌شوند، انتظار فرشتگان قبض روح را دارند.

بعد می‌فرماید: «کَذلِکَ فَعَلَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ» در طول تاریخ خط استکبار اینچنین بوده که به موعظه‌ها گوش نمی‌داده اند. «وَ ما ظَلَمَهُمُ اللَّهُ»: خداوند به آنها ظلم نکرده بلکه خودشان به خود ظلم کرده‌اند.

هر کس کیفر می‌بیند نتیجه‌ی اعمال خودش می‌باشد، قرآن می‌فرماید: «وَ ما أَصابَکَ مِنْ سَیِّئَهٍ فَمِنْ نَفْسِکَ» (نساء/79) اگر مصیبتی دیدی از جانب خودت می‌باشد.

در دنیا هم چنین است، اگر به تلخی رسیدی ببین چکار کرده‌ای؟ چوب لای چرخ چه کسی گذاشتی؟ که چوب لای چرخ تو گذاشتند، (به خانم چه کسی خیانت کردی که به خانمت خیانت می‌کنند فردی آمد خدمت حضرت(ع) دوست دارم به دختر مردم نگاه کنم و خواهر مردم، فرمود: آیا دوست داری به دختر و خواهر خودت بد نگاه کنند؟ گفت: نه، فرمود: او هم خواهر دیگری است.

اگر کسی به ناموس مردم خیانت کند به ناموسش خیانت می‌کنند و اگر کسی خیر برساند، خیر می‌بیند، «وَ لکِنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ»

حتی دو تا پیامبر موسی و خضر گاهی آمدند توی روستا دیوار خرابی را بنایی و صاف کرده، مفت و مجانی موسی(ع) به خضر(ع) گفت: چرا مفت و مجانی؟ گفت: زیر این دیوار گنجی از یک انسان خوب و صالحی است که مرده اگر نسازیم مردم می‌بینند و می‌دزدند، این دیوار را تعمیر کرده تا بچه‌های یتیم بزرگ شده خودشان از این گنج استفاده کنند یعنی دو تا پیامبر کارگری و عملگی مفت کردند و گنج یک نفر را برای نسلش حفظ کردند، بناست نسل شما خیر ببیند و گرچه دو پیامبر کارگری مفت بکند چرا، برای اینکه شما آدم خوبی باشی، اگر آدم خوبی بود افراد حتی انبیاء کار می‌کنند که بچه هایت از شما خیر ببینند، اگر آدم خوبی نبودی، در دستت خیر نمی‌بینی، گنج زیر خاک توسط انبیاء بنایی می‌شود و یک نفر جنس در دستش خیر نمی‌بیند مثل اینکه وقت تمام شد یک آیه دیگر بخوانید.

«فَأَصابَهُمْ سَیِّئاتُ ما عَمِلُوا وَ حاقَ بِهِمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ» (نحل/34).

بدی عملکردشان دامنشان را گرفت، (سربسرشان گذاشتند سر به سرت می‌گذارند) و آنچه مسخره می‌کردند به آنها رسید، و از آن چیزی که فرار می‌کردند به آن رسیدند و به آن گرفتار شدند، دنیا خانه‌ی مکافات است.

از مکافات عمل غافل مشو *** گندم از گندم بروید جو ز جو

می فرماید: «فَلَمَّا زاغُوا أَزاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ» (صف/5)، «إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ» (اسراء/7). خوب کردی خوبی می‌بینی و بد کردی بدی می‌بینی، ممکن است بگویی خوبی کردم ولی خوبی ندیدم مثل شهید جانش را می‌دهد ولی نیست که خوبی ببیند، نسلش خوبی خواهد دید، جزای کسی گم نمی‌شود.

حضرت لقمان(ع) به پسرش فرمود: اگر ذره‌ای خوبی (یا بدی) در عمق آسمانها و یا در دل صخره‌ها باشد حساب دارد و می‌فرماید: «یا بُنَیَّ إِنَّها إِنْ تَکُ مِثْقالَ حَبَّهٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَکُنْ فی‌ صَخْرَهٍ أَوْ فِی السَّماواتِ أَوْ فِی الْأَرْضِ یَأْتِ بِهَا اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَطیفٌ خَبیرٌ» (لقمان/16).

«فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّهٍ خَیْراً یَرَهُ» (زلزال/7).

فکر نکنیم که ما جان کندیم کسی ندید و زحمت کشیدیم کسی قدردانی نکرد، در امتیازات سهم ما را مراعات نکردند، در مسائل رفاهی به ما نگفتند و فلانی به فلان درجه رسید و ما…

حسابهای هستی همه‌اش زیر نظر و خداوند «جبار» جبران می‌کند، گاهی هم موقت ممکن است عوارضی پیش آید بعد برطرف می‌شود.

حضرت ابراهیم(ع) کعبه می‌سازد بعد بتخانه می‌شود و بعد علی(ع) می‌آید و بتها را می‌شکند و باز محل طواف می‌شود.

و نیت خوب و خیر در کار می‌ماند، گرچه امروز نفهمند، بعد معلوم می‌شود.

علی(ع) می‌فرماید: کاری که حق است انجام بده و هیچ منتظر قدردانی مردم نباش می‌گوید کسی به ما نگفته و ما ماموریت نداریم، فعلاً این مشکل هست حل کن، کسی قدردانی و تشکر نکرد و اضافه کار ندادند. کسانی را خداوند هدایت کرده که جبران کرده و قدردانی کنند.

بگذار امام حسین(ع) زیر سم اسبها برود گروههای که گنبد او را طلا کنند پیدا خواهد شد.

خدایا به حق محمد آل او هر چه به عمر ما اضافه می‌کنی به ایمان، عمل و عقل، اخلاص و عمق و برکات کار ما بیفزا.

خدایا قطب عالم هستی، روح جهان، هستی هستی، حضرت مهدی، قلبش را از ما راضی ما را از یارانش، و رهبر و دولت و ملت ما را در پناه او حفظ و ظهورش را نزدیک بفرما.

خداوندا: توطئه‌ها را خنثی، توطئه گران را نابود بفرما.